อย่าเอาแต่ได้ : กลอนคติเตือนใจ
๏ อากาศ
เย็นเคลื่อน มาเยือนเย้า.....................รุกเร้า เช้าตรู่ ดูอ่อนหวาน
หมอกเรี่ย
ธรณี ดั่งพิมาน...............................แต่งคำ ตำนาน นิรันดร
๏ ป่าเป็น
เพื่อนบ้าน ลำธารทอด.......................เลี้ยวลด คดคอด สโมสร
อุดม
สมดุล เสกสุนทร..................................โลกา อากร พรพิมล
๏ ธรรมชาติ
อัชฌา อาศัยสู่..............................เคียงคู่ สัมพันธ์ ครรลองผล
ต่างพึ่ง
พากัน บันดาลดล...............................น้ำท่า-ป่า-ฝน ทุกหนทาง
๏ มิเอา
แต่ได้ เพียงฝ่ายเดียว...........................ฝนลา ป่าเหลียว เหี่ยวแห้งร้าง
ใบไม้
ร่วงหล่น วนเวียนวาง.............................วัฏจักร สืบสร้าง ย่างฤดู
๏ นรา
อาศัย ธรรมชาติ....................................สมมาด ปรารถนา สิ่งหราหรู
อาหาร
การกิน ชีวินชู.....................................มากกว่า แค่อยู่ รอดปลอดภัย
๏ อุตสาห์
สะสม ทรัพย์สมบัติ...........................สารพัด ปรารถนา คอยคว้าไขว่
ข้าวของ
ทองเงิน เพลิดเพลินใจ......................อย่างไร ขอบเขต ความเพียงพอ
๏ (คน)เพิ่มพูน อัตตา สุขภาวะ..........................(แต่)โลก(ต้อง)รับ ภาระ จนร่อยหรอ
ปัญหา
(สิ่ง)แวดล้อม ห้อมเกิดก่อ.....................จนจ่อ จะเป็น มหันตภัย
๏ แต่คน
ยังดู มิรู้สึก.........................................มโน สำนึก หามีไม่
โลกกว้าง
ล้างผลาญ กันเกินไป........................เพื่อความ สะใจ ในฤดี
๏ คิดเอา
แต่ได้ ไร้สิ้นสุด..................................ไม่มี วันหยุด ผุดบัดสี
ทั้งคน
จนยาก ทั้งมากมี...................................ในเร็ว วันนี้ สิโศกาฯ
๑๑ ตุลาคม ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น