ชีวิตธรรมดาที่ยิ่งใหญ่ : กลอนคติชีวิต

ชีวิตธรรมดาที่ยิ่งใหญ่ : กลอนเปล่า

๏    ค่ำคืนแขวนเดือนและดาว

นภาพร่างแพรวพราว
ราวประดับด้วยเพชรมณี

ชวนฝันหรรษาสุขี

ในโลกที่มีแต่จินตนาการ

๏    แสงแรกแห่งอรุโณทัย

กวักมือเรียกให้ชีวัน

ลืมตาตื่นขึ้นจากความฝัน

มาประสบปัจจุบัน

เพื่อมุ่งมั่นสรรสร้างสิ่งดีๆ

๏    คืนและวันผันเปลี่ยนเร็วไว

มิต่างอย่างไรกับฤดูกาล

บางส่วนของโลกาสถาน

ค่อยๆคืบคลาน

เข้าสู่วิมาน(ฤดู)ใบไม้ร่วง

๏    สีสันปั้นแต่งธรรมชาติ

สวยสะดุดผุดผาด

วิลาสยิ่งกว่าภาพเขียน

อย่าหลงใหลในสุนทรีของการแปลงเปลี่ยน

จนลืมพากเพียรพัฒนาชีวิน

๏    น้ำนมมารดายังมีวันแห้งเหือด

เมื่อเลือดเนื้อเชื้อสายพ้นวัยทารก

ทุกชีวิตบนโลก

มีปกติต้องพึ่งพาตน

และพัฒนาจนสามารถดูแลผู้อื่นต่อไป

๏    จงมีศรัทธา

อุตสาหะอย่าอ่อนไหว

ชีวิตธรรมดาก็สามารถยิ่งใหญ่

หากคอยเอาใจใส่

เผื่อแผ่ประโยชน์ให้แก่สาธารณ์

๏    เลิศล้ำกว่าเห็นแก่ตน

เอารัดเอาเปรียบคนอื่นอย่างหน้าชื่นตาบาน

เป็นอยู่ก็ทำให้ใครๆรำคาญ

ตายไปก็ไม่ปาน

ขยะเทศบาลน่าเกลียดน่าชังฯ

๑๙ กันยายน ๒๕๖๑