ธรรมชาติคือชีวิต : กลอนอนุรักษ์ธรรมชาติ
๏ หยาดฝน
หยดบน ใบหญ้า........................ไพเราะ เสนาะน่า พิสมัย
นกร้อง
พร้องเพรียง เคียงประไพ..................รับแสง อโณทัย ในอรุณ
๏ อากาศ
เย็นชื้น รื่นสฤษฏ์..........................ดวงจิต ประสบ อบอุ่น
ธรรมชาติ
ทัศนา การุณ..............................ละมุน ละไม ไล้อุรา
๏ วิเศษ
เวทมนตร์ ฝนหลั่ง..........................เสกสั่ง พรั่งคึก พฤกษา
สดชื่น
แจ่มใส โสภา.................................เปลือกไม้ ใบหญ้า อภิรมย์
๏ ดินนุ่ม
อุ้มน้ำ ฉ่ำฝน................................พสุ ธาดล พิมลสม
ธารา
ทะนุ ความอุดม................................ระงม ชีวิน อินทรีย์
๏ ขาดธรรม
(มะ)ชาติ->ขาดชีวิต..................ครวญคิด วินิจฉัย
ให้ถ้วนถี่
(ต้อง)รักษา
พนาดง พงพี..........................จึงมี สมดุล หนุนดำเนิน
๏ ตัดโค่น
ต้นไม้ ฝนไคลขาด.......................หน้าแล้ง แห้งปราศ น้ำเขิน
หน้าฝน
ท้นท่วม อ่วมเกิน...........................เผชิญ พิบัติ ผลัดเภทพาน
๏ แผ่นดิน
ภินท์พร่ำ ทำลาย........................สิ่งแวด ล้อมสลาย มลายศานติ์
ต้นเหตุ
แห่งความ กันดาร..........................น้ำท่า อาหาร ขาดแคลน
๏ อากาศ
บัดนี้ เกิดวิกฤติ...........................เพราะพิษ ภัยผล คนแหน
ก่อสภาพ
โลกร้อน ทั่วแดน........................จนแร้น รื่นรมย์ สมประดีฯ
๘ สิงหาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น