ฝึกใจให้เหมือนแผ่นดิน
: กาพย์ยานี๑๑
๏ แผ่นดิน
สิ้นอาลัย............................(ต่อ)การจากไป ของสายฝน
รองแสง
สุริยน..................................อันรนร้อน สะท้อนไอ
๏ ถูกย่ำ
เหยียบต่ำช้า..........................สิถือสา ก็หาไม่
สงบนิ่ง
อย่างยิ่งใหญ่..........................มิไหวหวั่น พรั่นพรึงทรวง
๏ สุคันธ์
กรรณิกา...............................กลีปบุปผา กรีฑาร่วง
ลงดิน
สินธุปวง..................................มิหวงแหน แม้นใยดี
๏ บัณฑิต
ฝึกจิตตน.............................มุ่งหลุดพ้น มลบัดสี
ปรมัตถ์
ทัศนีย์...................................เฉกวิถี ชุติมา
๏ โลกธรรม
มิ(ให้ความ)สำคัญ...............การถือมั่น เกิดตัณหา
ลาภ-ยศ
และสักการ์............................ย่อมพันธนา นรชน
๏ คำยก
ย่องสรรเสริญ..........................มิเผลอเพลิน เลินเล่อผล
ล่อใจ
ให้ลืมตน..................................หลงกระมล ล้นราคี
๏ ถูก(ใคร)ด่า
พูดประณาม....................(ดู)หมื่นเหยียดหยาม ตามขยี้
ไม่โกรธ
ถือโทษมี...............................ให้ฤดี ระคายเคือง
๏ จิตใจ
ใครสงบ..................................ย่อมประสบ ความฟุ้งเฟื่อง
หมดยุ่ง(ยาก)
มีรุ่งเรือง.........................ประเทืองทิศ ชีวิตเอยฯ
๑๕ มิถุนายน ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น