ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน : โคลงสี่สุภาพ

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน : โคลงสี่สุภาพ

๑.ตนแลเป็นที่ผึ้ง(พึ่ง)........................แห่งตน

พุทธศาสนิกชน..............................ต่างรู้

เป็นพุทธโอวาทดล.........................ตระหนัก

หลักสัทธรรมสอนสู้.........................เพียรด้วยตนเองฯ

๒.อย่าคิดเพ่งพึ่งผู้..............................อื่นเขา

ใครจะช่วยเหลือเรา.........................ตลอดได้

ต่างคนต่างคิดเอา...........................ตัวรอด

ปลอดปัญหาชีพไซร้........................ที่ห้อมถาโถมฯ

๓.สุขสมพ่อแม่คล้อย..........................อุปถัมภ์

ภยันตรายระกำ...............................ปิดป้อง

แต่ก็มิอาจกระทำ............................ทุกขณะ

ลูกทุกคนจะต้อง.............................รู้รักษาตัวฯ

๔.ชั่วดีครูไขแจ้ง.................................วิทยา

แต่เมื่อถึงเวลา................................สอบไซร้

มีแต่เพียงอัตตา..............................อาจพึ่ง

จึงควรหมั่นหาไว้.............................ความรู้ทั้งหลายฯ

๕.ในการทำมาหาเลี้ยง.........................ชีวี

ทักษะ(ความ)สามารถดี....................ช่วยได้

คุณธรรมประจำมี.............................เสริมส่ง

บงการอนาคตให้.............................ก้าวหน้าสถาพรฯ

๖.อย่านิ่งนอนใจแม้..............................(การ)ทำบุญ

หวังพึ่งพระการุณ.............................แผ่ให้

อาจพบพาลเพศสถุล........................กักขฬะ

ทำธุรกิจขาย(บุญ)ไคล้......................คงไร้สมประสงค์ฯ(ไคล้=เล่ห์กล)

๗.บุญกิริยาจงรู้.................................ศึกษา

แสดงวิธีแสวงหา.............................บุญสร้าง

ตนเป็นที่พึ่งพา................................สำเร็จ

สมเจตนาเกริกกว้าง..........................เป้าหมายทุกประการฯ

๓ เมษายน ๒๕๖๑