สันชาติพาล : กาพย์ยานี๑๑
๏ "เปิบข้าว
ทุกคราวคำ.........................จงสูจำ เป็นอาจิณ
เหงื่อกู
ที่สูกิน.....................................จึงก่อเกิด มาเป็นคน"
๏ เนื้อเพลง
เพ่งด้านเดียว......................หาเฉลียว เหตุและผล
ที่เขา
(ได้)กินข้าว(ของ)ตน...................(เขา)ต้องดิ้นรน (หาเงิน)ซื้อแลกมา
๏ เงินเขา
เราใช้จ่าย.............................เอื้อสุขสบาย สมปรารถนา
ต่างฝ่าย
ต่างพึ่งพา..............................ตามประสา โลกาธรรม์
๏ หลายคน
ชอบฉลคิด..........................ทุจริต มิจฉารั้น
เอาเปรียบ
เหยียบย่ำกัน........................"(เธอ)เป็นหนี้ฉัน" ทวงบุญคุณ
๏ ยกตน
แบ่งชนชั้น...............................เยี่ยงสันดาน พาลสถุล
(หลง)อัตตา
ล้นการุณย์.........................ใจจรูญ จุนเจือชน
๏ เงินตรา
ค่าตอบแทน...........................เรียกมากแสน แม้นโฉดฉล
ยังคิด
จิตสัปดน...................................สั่งคนอื่น กตัญญู(ตัวเอง)
๏ คำนับ
กรานกราบไหว้(กู).....................จำเอาไว้ ขึ้นใจสู
ชาตินี้
เพราะมีกู...................................สูจึงมี ศรีสำราญ
๏ วางท่า
ว่าตนเขื่อง..............................ช่างเป็นเรื่อง ชวนสงสาร
อวิชา
และหน้าด้าน..............................สัญชาติพาล ชูชันเอยฯ
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น