กวางป่ากับเถาองุ่น : กาพย์ยานี๑๑(กลอนนิทานสุภาษิต)
๏ กวางป่า
ถูก(พราน)ล่าไล่....................หนีเข้าไป ในเครือเถา(องุ่น)
หลบนอน
ซ่อนกายเนา.........................พรานเฝ้าหา มิประจญ
๏ กวางอุ่น
จิตอุ่นใจ..............................เล็มกิน(องุ่น)ไป อย่างไม่สน
กินดะ
กระทั่งดล..................................หมดเกลี้ยงโกร๋น จนเห็นตัว
๏ พรานไพร
ไม่รอช้า.............................สำเร็จฆ่า กวางกล้าชั่่ว
นิทาน
เปรียบพันพัว..............................อย่ามัวเมา เขลาเนรคุณ
๏ ผู้ใด้
ให้(การ)พึ่งพา............................คอยเมตตา ชีวาหนุน
อารี
มีการุญ........................................(จง)รู้บุญคุณ กตัญญุตา
๏ คนเรา
เข้าอาศัย.................................โลกใบใหญ่ ให้รักษา
(สิ่ง)แวดล้อม
ค้อมอุรา..........................อย่าทำลาย เสียหายมี
๏ (สิ่งแวดล้อม)โลกหรือ
ก็คือบ้าน.............คุ้มสังขาร บันดาลศรี
กิน-ใช้ฯลฯ
ในชีวี..................................เสพสุขี ทุกวี่วัน
๏ (ทำลาย)ล้างโลก
แล้วโยกย้าย..............อย่ามุ่งหมาย หรือใฝ่ฝัน
โลกที่
เหมือน(โลก)เรานั้น......................ทั่วจักรวาล มิพานกราย
๏ โลกรักษ์
พิทักษา................................จงอุตส่าห์ ก่อนจะสาย
ทุ่มเท
ทั้งใจกาย...................................ใช้ชีวาตม์ มัธยัสถ์เทอญฯ
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น