ทำงานบันดาลบาป-บุญ : โคลงสี่สุภาพ
๑.หยาดพิรุณรินร้อย.............................ราษตรี(ราษตรี=ราตรี)
บังเกิดสันติสุนทรีย์.........................เย็นชื้น
ความสมบูรณ์ของพงพี....................เป็นแหล่ง
ความสมดุลแห่งโลกรื้น...................ดิน-น้ำ-อากาศฯ
๒.ธรรมชาติทำหน้าที่............................เหมาะสม
ปราศจากซึ่งอารมณ์........................รุมเร้า
โลกาค่านิยม.................................ปวงปลอด
ไม่อิดออดคดเค้า............................เกียจคร้านการย์ถวิลฯ
๓.ปัถพีฤาสิ้นไร้...................................คำครวญ
งานหนักเกินไปปรวน-......................แปรอ้าง
เห็นงานเหมือนเห็นตรวน..................ตรองติด
คดคิดหลบเลี่ยงร้าง.........................ผัดเพี้ยนกิจภารฯ
๔.ทำงานหารายได้...............................สุขสนอง
คือชีวันครรลอง...............................โลกนี้
อยู่ดีกินดีปอง..................................ผลเผด็จ
ยากปฏิเสธทู่ซี้................................ทนกล้า(ทำมา)หากินฯ
๕.ประคิ่นงานการให้..............................อุตสาห์(ประคิ่น=บรรจง)
เกิดกุศลสัมมา.................................แน่แท้
การบริการสาธา-..............................รณะประโยชน์
ไพโรจน์บุญคุณแล้...........................ขอให้พยายามฯ
๖.ความทุจริตเกียจคร้าน.........................งานทำ
สักแต่ก่อกิจกรรม..............................แค่แล้ว
ใครเขาตกระกำ................................ลำบาก
หลากเวรกรรมไป่แคล้ว......................ต้องรับกลับสนองฯ
๗.จงไตร่ตรองถี่ถ้วน.............................ก่อนกระทำ
กิจวัตรงานประจำ.............................จริงแท้
ส่งผลต่อเวรกรรม.............................มากกว่า
ทานบุญตามเทศกาลแม้....................แต่สร้างอุโบสถฯ
๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น