แผ้วทางพลางหลุดพ้น : กลอนเจ็ด

แผ้วทางพลางหลุดพ้น : กลอนเจ็ด

๏    โลกีย์ วินิจฉัย หลายกิเลส.......................ตัณหา สาเหตุ เตชอกุศล

โลกของ ผองสัตว์ กำหนัด-คน...................เออท้น มลทิน เกาะกินใจ

๏    ภพของ ผองผู้ ยังสู่เฟ้น..........................ก่อกรรม ทำเวร เป็นวิสัย

ต้องกลับ มาเกิด กำเนิดใน........................วัฏจักร ปัจจัย ไร้อัประมาณ

๏    บัณฑิต คิดได้ ถึงภัยเภท.........................สาเหตุ เวียนวน บนสงสาร

เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ให้ทรมาน......................มิปอง ต้องการ พานผจญ

๏    ลดละ เกลศ เฉทตัณหา...........................กำจัด อัตตา อกุศล(เกลศ=กิเลส)

ก่อกรรม ทำดี นิรมล.................................อดทน อดกลั้น ขันธกาม

๏    โลกีย์ วิสัย เลิกให้หมด............................คดคุด ทุจริต จิตครั่นคร้าม

วิสุทธิ์ อุตสาห์ พยายาม.............................ขจัดความ พยาบาท ปัดกวาดทรวง

๏    ตัวกู ของกู หยุดสู่สร้าง............................ลบล้าง เคียดแค้น เลิกแหนหวง

มายา คติ ค่านิยมลวง................................เปรมปลด->โชติช่วง ชัชวาล

๏    ศรัทธา วสี ปฏิบัติ...................................ซื่อสัตย์ เที่ยงตรง จำนงศานติ์(วสี=ผู้สำรวมอินทรีย์)

สงบ ระงับ สรรพอาการ..............................สัญชาต (ตะ)ญาณ บงการกล

๏    กรุยทาง ย่างสู่ สุคติ................................อุปธิ กิเลส เจตหลุดพ้น

สำราญ อุรา ประสาคน...............................วิมล วิจิตร สัมฤทธิ์เอยฯ

๑๒ กันยายน ๒๕๖๐