ฤดูกาลของหัวใจ : กลอนเปล่า

ฤดูกาลของหัวใจ : กลอนเปล่า

๏    ความชุ่มชื้นจากทะเลตอนใต้

ถูกลมหอบมาให้ในฤดูฝน

กระแสแห่งแรงมรสุมกุมพสุธาดล

ฟากฟ้ามืดมนล้นเมฆี

๏    ความหนาวเย็นมิเว้นว่างจากทางเหนือ

เมื่อความกดอากาศสูงมุ่งตรงลงมาที่นี่

ฤดูหนาวก้าวเข้ามาอีกที

ตามวงจรวิถีของพื้นพิภพ

๏    หากแต่ชีวีไซร้ไร้ระเบียบฤดูกาล

ชะตากรรม์บันดาลต้องพานประสบ

ความโศกเศร้าเคล้าน้ำตากรีฑาทบ(ฤดูฝน)

ความเหน็บหนาวเหงาตลบกลบเกลื่อนใจ(ฤดูหนาว)

๏    ฤดูกาลของหัวใจ

แตกต่างกันไปในแต่ละคน

ย่างกรายเข้ามาปรากฏผล

กับบางคนก็ยืนยาวราวนิรันดร

๏    ฤดูใบไม้ผลิที่เบิกบาน

ประสบการณ์เร้าใจในฤดูร้อน

คือสิ่งที่หัวใจไขว่อาทร

แม้แต่ยามนอนหลับสนิทนิทรา

๏    การฝึกใจให้เป็นกุศล

จะช่วยบันดาลดลจนผ่านพ้นปัญหา

สร้างโอกาสสุขีแก่ชีวา

รักษาหัวใจให้มีฤดูกาลอันโสภี

๏    ไม่ยินดียินร้ายในเรื่องที่เหนือการควบคุม
กุมความสงบไว้ให้หัวใจสันติ์สุขี

มองเห็นมองหาสัจจะทั่วปัถพี

มีสติปัญญาประเชิญชีพชนม์ฯ

๑ สิงหาคม ๒๕๖๐