ความสงบกิเลสเป็นสุขอย่างยิ่ง : กาพย์ยานี๑๑

ความสงบกิเลสเป็นสุขอย่างยิ่ง : กาพย์ยานี๑๑

๏    เมฆคล้ำ ณ ขอบฟ้า....................กลืนกินตา วันสรรค์สิ้น(ตาวัน=ตะวัน)

คัคนานต์ อันโศภิน........................ค่อนรินโรย โดยดุษณี

๏    กระจ่าง จันทร์ข้างขึ้น..................แกร่งบึกบึน ชื่นแช่มศรี

ทดแร้น แทนสุรีย์..........................ราตรียาม ผ่องอำไพ

๏    เหมือนที่ สันติธรรม.....................ทดแทนส่ำ กามวิสัย

เยือกเย็น เช่นดับไฟ.......................ดลจิตใจ ไร้ราคิน

๏    สัมผัส ซึ่งความสงบ.....................เหมือนต่างภพ ประสบผิน

ดีกว่า การได้ยิน............................คำบอกเล่า เขากล่าวลาน

๏    สุขสันติ์ นั้นสุขยิ่ง........................คือความจริง สิ่งไพศาล

แม้นถ้า ถึงนฤพาน.........................จะสุขดาล ประการใด?

๏    ตั้งสติ ละกิเลส............................ประจำเจต ประจงให้

เป็นจริง อิงแอบใจ..........................ค่อยๆไป ค่อยๆเป็น

๏    กิเลส กับตัณหา...........................ผลักอุรา พาทุกข์เข็ญ

ดุจไฟ เผาไม่เฟ้น...........................เช้า-เย็น-ค่ำ ดำเนินครัน

๏    คติ ค่านิยม..................................ในสังคม สร้างคับขัน

(หาก)หลงใหล ไม่เท่าทัน................จะทรมาน บรรลัยเอยฯ

๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๐