อย่าเอาแต่ใจตน : กลอนเจ็ด
๏ (รู้สึก)เวลา บางวัน ผ่านไปช้า.................เวลา
บางวัน ผ่านไวแสน
เวลา แต่ละวัน
ฤามั่นแม่น.......................เร็ว-ช้า ชั่วแล่น มิเท่ากัน?
๏ นาฬิกา ในใจ ไม่เที่ยงหรอก...................กลับกลอก
รวนแล แปรเปลี่ยนผัน
ตามความ วุ่นว้า
แต่ละวัน.......................(และ)ความขัน-คะนอง ของอารมณ์
๏ การทำ ตามใจ จึงให้โทษ......................มากกว่า
ประโยชน์ โปรดยลสม
แต่คน ส่วนใหญ่
ในสังคม.......................นิยม ทำตาม อำเภอใจ
๏ เมื่อสม อุรา
ร่าเริงส้อง...........................เมื่อมิ สมปอง ร่ำร้องไห้
คือปฏิ กิริยา
ประจำใน...........................เด็กวัย ทารก ปกติเป็น
๏ สังเกต สังกา ว่าเติบโต..........................ก็ยัง
พาโล โมหะเห็น
ชอบเอา ใจตน
ยลกฎเกณฑ์....................ต่างคน ต่างเข็น มิเว้นวาง
๏ ทำให้ โลกา โกลาหล............................ประจญ
เภทภัย ไปต่างๆ
สิ่งที่ (ตน)ชอบใจ
ใครขัดขวาง.................ก็ทำ ลายล้าง สร้างอาชญา
๏ ฆ่าฟัน กันตาย
ไร้วิตก............................เหตุการณ์ ปกติ มีทั่วหล้า
สงคราม เกิดวอด
ตลอดเวลา....................ทำลาย ชีวา ทรัพยากร
๏ มิเอา ใจตน
เป็นที่ตั้ง.............................จึงบัง เกิดสุข สโมสร
ศีลธรรม นำหน้า
สถาพร...........................คลายร้อน ผ่อนเข็ญ เย็นอยู่เอยฯ
๑๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น