หนี้กรรม : กลอนเจ็ด

หนี้กรรม : กลอนเจ็ด

๏   เกิดมา ยากจน คนส่วนใหญ่......................เป็นปกติ วิสัย ในโลกนี้

และความ อยากอยู่ ดีกินดี..........................ก็เป็น วิถี ปุถุชน

๏   ประกอบ สัมมา อาชีวะ.............................อย่างอุต สาหะ ประสบผล

ไม่ผิด กฎหมาย-ทำร้ายคน..........................ย่อมดล บันดาล ศานต์สุขมี

๏   หนักเอา เบาสู้ เยี่ยงผู้กล้า.........................ฟันฝ่า อุปสรรค ฝักวิถี

งอมือ งอเท้า ไม่เข้าที................................อย่ารับ อัปรีย์ ผิดศีลธรรม

๏   อาจ(จะ)รวย ช้าบ้าง ให้ตั้งจิต.....................ครุ่นคิด ทุ่มเท มิเซถลำ

นอกลู่ นอกทาง อย่าสร้างทำ........................สุจริต กิจกรรม ดำเนินไป

๏   หมั่นหา หมั้นออม ถนอมทรัพย์....................อย่าจับ จ่ายเกิน เพลินกิน-ใช้

หนี้สิน อย่าสร้าง ยับยั้งใจ.............................ประหยัด อยู่ได้ ไม่ยากเย็น

๏   ความโลภ ทำคน มืดมนคิด.........................ทุจริต ผิดใคร่ จัญไร ; เห็น

กงจักร เมามัว ดอกบัวเป็น.............................ก่อกรรม ทำเข็ญ เวรติดตาม

๏   ความรวย ด้วยการ กระทำผิด.......................มิอยู่ นานนิจ ควรคิดขาม

คดโกง เขามา อย่าพยายาม...........................คือความ โง่เขา เบาปัญญา

๏   ชาตินี้ หนี้กรรม ตามไม่ทัน...........................ก็จะ ประจัญ กันชาติหน้า

เกิดเป็น คนจน ล้นโรคา.................................ประสบ ปัญหา เลือดตากระเด็นฯ

๑๑ มิถุนายน ๒๕๖๐