อัศจรรย์กรรม์กุศล : กลอนเจ็ด

อัศจรรย์กรรม์กุศล : กลอนเจ็ด

๏    ขอบฟ้า ค่อยคลาย ขยายคลี่...................สุรีย์ ค่อยเลื่อน เคลื่อนสาดแสง

อรุณ เริ่มร่ำ งามสำแดง............................ปรับแปลง ทิพา แทนราตรี

๏    ความสว่าง ย่างกลาย คลายมืดมิด...........วิจิตร วัฒนา โอฬาร์ศรี

เสมือน กุศล ดลฤดี.................................สิ้นมล ทินมี สุขิตา

๏    เห็นความ งามงด ปรากฏชัด...................มนัส ทัศนีย์ วิมังสา

สุธรรม ประเทือง เรืองจินดา......................สุภา ผ่องผุด ชุติเพ็ญ(เพ็ญ=เต็ม)

๏    กุศล กลสรรค์ กัมมันตะ.........................สัมมา อาชีวะมิละเว้น

อวิ หิงสา ขจิตเจน..................................อยู่เย็น เป็นสุข ทุกคืนวัน

๏    สัจจะ แสวง แสงสวัสดิ์.........................ปริวรรต อัตตา คติสรร(ปริวรรต=เปลี่ยนแปลง)

มรรคา วิถี ใช้ชีวัน...................................กวดขัน กั้นโมหะ ค่านิยม

๏    ตั้งจิต พิษฐาน การกุศล........................ฝึกตน กมลดัด พิพัฒน์สม

กิเลส ตัณหา มิปรารมภ์............................วิกรม ข่มกลั้น พันธนา

๏    กุศลป้อง ผองภัย มิให้พาน....................อภิบาล สันติ สิริกล้า

ประเสริฐ เลิศยิ่ง สิ่งพึ่งพา.........................สมบูรณ์ คุณค่า น่าอัศจรรย์

๏    ขอจง ส่งจิต พิศกุศล............................เพื่อผล พิสุทธิ์ มนุษย์สรรค์

ขัดเกลา ความคิด-จิตใจกัน.......................เกื้อเกิด เพริศผัน ไกวัลเทอญฯ

๘ มิถุนายน ๒๕๖๐