บทเรียนชีวิต : กลอนจรรโลงใจ
๏ อาจกล่าว ได้ว่า......................ชีวา เปรียบดั่ง
หนังสือ
ประสบการณ์
นั้นฤา.....................ก็คือ บทเรียน เพียรศึกษา
หากรัก
เรียนรู้............................จะเป็น ผู้เปี่ยม วิชา
วิถี
ชีวา....................................สุโข โสภา สะคราญเพรา
๏ บุคคล ทั่วไป..........................เรียนได้
จากประสบ การณ์(ของ)ตน
อัจฉริยะ
บุคคล..........................เรียนล้น แม้(จาก)คน อื่นเขา
ส่วนผู้
พาโล.............................สติ ปัญญา โง่เง่า
มิเคย
ไขว่เอา...........................เรียนจาก ตน-เขา เมามัว
๏ ทิฐิ มิจฉา..............................(เป็น)อุปสรรค
ฝักหา ความรู้
สังเกต
เฝ้าดู.............................พิเคราะห์ เสาะสู่ รู้ทั่ว
เชื่อง่าย
ไม่ดี.............................โศกี-ขี้ขลาด-หวาดกลัว
นิสัย
ใคร่ชั่วฯลฯ.........................สุมหัว ทำให้ ไร้ปัญญา
๏ หัวดี
(แต่)ขี้เกียจ......................หยามเหยียด-ทะนง-หลงตน
ไม่สู้
บุคคล...............................หัวทื่อ ดื้อทน ศึกษา
บ่อยครั้ง
ความรู้.........................เคียงคู่ การพินิจ พิจารณา
ทุ่มเท
เวลา..............................จนกว่า จะสรุป อุปนัย*
๏ บทเรียน ชีวิต..........................ศักดิ์สิทธิ์
ยิ่งกว่า ของขลัง
เกจิ
อาจารย์ดัง..........................ก็ยัง ช่วยใคร ไม่ได้
รู้จัก
เรียนรู้................................เป็นผู้ รู้ทั่ว กลัวอะไร
อำนวย
อวยชัย..........................ช่วยให้ ชีวา เจริญฯ
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๖๐
*อุปนัย=วิธีการให้เหตุผล โดยอาศัยข้อเท็จจริงหรือข้อมูลต่างๆ
แล้วสรุปลงเป็นกฎ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น