งามกาย-งามใจ : กลอนเจ็ด
๏ ลำดวน ปีนี้ ผลิ
ดอกดก..............................เริ่มตก ราตรี มีกลิ่น(แรงจน)เหม็น
ค่อนดึก ค่อยคลาย
หายลำเค็ญ......................กลิ่นเร้น ไร้ลับ ไกลกับกาล
๏ กายหนุ่ม กายสาว
พราวเสน่ห์.....................ชวนชน สนเท่ห์ เร่รักสาน
ล่วงวัย
กลางคน (เริ่ม)ผจญพาน.....................สังขาร ลาญสวย รวยโรยรา(รวย=งาม)
๏ หากแต่ ความดี
จริยสัตย์............................ฝึกหัด ทัศไนย ให้รุดหน้า
ประเสริฐ เลิศล้ำ
ตามเวลา.............................ตราบเท่า ศรัทธา ชีวาธีร์
๏ งามเพียง รูปกาย
และใบหน้า......................แม้ว่า มนัส เมาบัดสี
ผู้คน รักใคร่
มักไม่มี.....................................เป็นที่ รังเกียจ เดียดทั่วไป
๏ รูปกาย ไม่งาม
หากล้ำจิต...........................ความคิด พิทยา โสภาใส
(ย่อม)เป็นที่ หมายปอง
ของใครๆ....................เกรียงไกร ยศศักดิ์ ภักดิพล
๏ คนเลอ รูปทรัพย์
อัประมาณ........................นำพา สาธารณ์ พานเภทผล
ไม่น้อย คอยขับ
ความสัปดน...........................อกุศล มลทิน จินตนา
๏ ความรู้ คือทรัพย์
นับประเสริฐ.......................ล้ำเลิศ ประจัญ ปวงปัญหา
ความดี มีคุณ
หนุนโลกา................................สุขสันติ์ หรรษา เจริญเรือง
๏ เพราะขาด ความคิด
วินิจฉัย.........................ถ่อยกรรม ทำให้ ไม่รู้เรื่อง
เกิดมี ชีวิน
เหมือนสิ้นเปลือง...........................เป็นเบื้อง ต้นผลาญ ศานติเอยฯ
๙ มีนาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น