เสียชาติเกิด : กลอนแปด
๏ หากเกิดมา คิดหา
แค่ความสุข....................ความสนุก สนาน สิ่งหรรษา
ยึดถือมั่น ฉันท์หมาย
ในอัตตา........................บ่ถือสา ถ้าใคร บรรลัยเป็น
๏ เพียงเพื่อผล ตนได้
แค่ปลายก้อย................คนอีกร้อย สร้อยเศร้า ล้านเท่าเห็น
ยังกระหยิ่ม ยิ้มได้
อย่างใจเย็น........................ดั่งเฉกเช่น เร้นจิต พิจารณา
๏ ทำร้ายชาติ บ้านเกิด
แลเมืองนอน................ให้ราญรอน ขัดแย้ง แสวงหา
ชวนฝรั่ง ต่างชาติ
อาชญา..............................เชิญเข้ามา กอบโกย โดยยินดี
๏ กระทำตัว ชั่วช้า
น่ารังเกียจ..........................เฝ้าเบียนเบียด สาธารณ์ ปานภูตผี
ใครจะทุกข์ ระทม
ตรมชีวี...............................ขอแค่(กู)มี ความสุข ก็ถูกใจ
๏ หลักศีลธรรม ความดี
รี่ดูแคลน......................รักแนบแน่น มิจฉา มุ่งสาไถย
ล้นความโลภ-ร้าย-หลง
จำนงใน.......................ทุจริต จิตใจ จัญไรชาญ
๏ เกิดมาแล้ว (ไม่ทำให้)โลกา
บ่เจริญ................ยังเผชิญ พิบัติ สารพัดผลาญ
ชาติกำเนิด
เริดลั่น เลวสันดาน..........................เป็นอันธพาล หาญหัก ทักขิไณย(เริด=ค้างอยู่,
ทักขิไณย=ผู้ควรแก่ทักขิณา)
๏ อยู่ก็ยัง รัง(แต่)ให้
โลกไร้สงบ.......................สังคมประสบ วิกฤติ วินิจฉัย
มีแต่คน สาปแช่ง
แสร้งเอาใจ...........................ความจริงอยาก ให้ตาย ในเร็ววัน
๏ เสียชาติเกิด อยู่ไป
ก็ไร้ค่า.............................จงเร่งไว ตายห่า ประชาหรรษ์
คนบัดซบ บัดสี
คงชีวัน....................................โลกจึงไม่ สุขสันติ์ คับขันเอยฯ
๓๑ มกราคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น