สุขได้แม้ไม่รวย : กลอนเจ็ด
๏ บ่ทัน สุริยน พ้นขอบฟ้า........................ปักษา ก็ผิน โผบินหาย
ออกจาก รวงรัง
มิยั้งกาย..........................เป้าหมาย อิ่มท้อง ป้องชีวี
๏ ไม่เคย สะสม
ทรัพย์สมบัติ....................ไม่ขัด ไม่แคลน แร้นสุขี
รุ่นแล้ว รุ่นเล่า
เผ่าพงศ์พี..........................มากมี แพร่หลาย ในโลกธาตุ
๏ ประสบ สุขได้
แม้ไม่รวย........................ไม่ต้อง เล่นหวย ฉวยโอกาส
ทุจริต คิดขาย
ทำลายชาติ........................บริภาษ มาดหมาย ป้ายสีคน
๏ แค่ทำ สัมมา
อาชีวะ..............................วิริยะ ทำนุ กรรมกุศล
อย่าเบียด เบียนใคร
ให้ทุกข์ทน..................บุญผล ปรนเปรอ เสมอไป
๏ ทรัพย์-ยศ-สรรเสริญฯลฯ
เกินฐานะ............ลดละ อย่าเข็น เป็นเงื่อนไข
เชื่อกฎ แห่งกรรม
ทำอะไร..........................ย่อมได้ ไม่คลาด ธรรมชาติคลอง
๏ พอใจ เท่าที่
เรามี-เป็น............................อย่าเห็น (แล้ว)อยากได้ ใคร่มีผอง
คอยห่วง หวงแหน
แม้น(มี)เนืองนอง.............เหมือนโดน จำจอง คับข้องจินต์
๏ เหลือเก็บ เหลือกิน ยินดี(แบ่งปัน)ให้..........ทานด้วย
น้ำใจ คล้ายชลสินธุ์
ผลบุญ หนุนเนื่อง
เฟื่องชีวิน........................มีกิน มีใช้ ไม่หมดเลย
๏ ไม่ต้อง อยากรวย ;
ด้วยความหมั่น............เพียรขยัน หา-ออม บ่ยอมเฉย
ทีละเล็ก ละน้อย
ค่อยๆเชย..........................มั่งมี สิเสบย เผยชัดเจน
๏ ลดบาป หลาบ(เวร)กรรม=ลดลำบาก.........เหนื่อยยาก พรากพ้น พิมลเห็น
เมื่อมี ชีวิต
คิดให้เป็น..................................สุขได้ ไม่เร้น (แม้)เว้นความรวยฯ
๒๕ มกราคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น