ทำดีให้เป็นนิสัย :
กลอนจรรโลงใจ
๏ ยามใด ที่เห็น
ดอกหญ้า...................ควรรู้ เถิดว่า คือหน้าหนาว
ดอกหญ้า ทะยาน
ก้านยาว....................ทอดยัง ห้วงหาว ดาวดล
๏ งอกเงื้อ เพื่อพ้น
พสุธา.....................สุริยา แสวง แสงหน
แม้ยาก ยังพากเพียร
เวียนวน.................เพื่อผล สำเร็จ เจตนา
๏ (เกิด)เป็นคน ล้นล้ำ
ความคิด.............ชีวิต พิทย์นาท ศาสนา(พิทย์=ความรู้,นาท=บันลือ)
มากมี สติ
และปัญญา...........................สำคัญ คุณค่า สาระมี
๏ ทม อย่าได้
ใฝ่ต่ำ.............................ระยำ กำหนัด บัดสี(ทม อ่าน ทะมะ=การข่มใจ,การฝึกตน)
สูงส่ง สำแดง
แสวงดี............................สัมมา หน้าที่ มีงาม
๏ สุโข มโนธรรม
สำนึก........................ระลึก (ระเบียบ)วินัย ไม่มองข้าม
พิสุทธิ์ อุตส่าห์
พยายาม........................ด้วยความ สุขุม ภูมิใจ
๏ อย่าใส่ใจ ในชาติ
กำเนิด...................สิพา ประเสริฐ ก็หาไม่
พฤติกรรม สัมมา
ประไพ........................(จึงเป็น)ยอดอา ชาไนย ไกรเกรียง
๏ ทำดี มิต้อง
ทำเด่น...........................หลีกเว้น มั่วสุม ทุ่มเถียง
เพราะกฎ แห่งกรรม
ไร้ลำเอียง................ย่อมได้ ดีเยี่ยง เที่ยงธรรม
๏ ทำดี ให้เป็น
นิสัย.............................ทำให้ สุขสันติ์ เช้ายันค่ำ
แม้อา ยุขัย
ไม่นิรันดร์............................แต่ความ ดีนั้น นิรันดรฯ
๑๔ มกราคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น