สันดานหมา : โคลงสี่สุภาพ
(ละเลยค่านิยมในการแต่งโคลงสี่สุภาพ)
๑.
หมาชอบทำตัวเพี้ยง.......................ครองถิ่น
เที่ยววิ่งก้มดมกลิ่น..........................ทั่วกร้าว
ปล่อยเรี่ยราดประกาศดิน-.................แดนว่า
ตัวข้าผู้เป็นเจ้า(ถิ่น).........................อย่าได้ล่วงล้ำฯ
๒.
ไล่เห่าไล่กัดแม้..............................คน-หมา
นก-หนู-งู-ไก่-กา.............................ไปเว้น
อวดอำนาจศักดา.............................ยิ่งใหญ่
จัญไรยิ่งขึ้นเฟ้น..............................หากได้รวมฝูงฯ
๓.
จงใจเห่าหอนให้............................โหยหวน
ส่งเสียงดังรบกวน............................เพื่อนบ้าน
ไม่เลือกเวลาสรวล-..........................เสเล่น
ทำลายข้าวของ;คร้าน.......................สูญสิ้นเสียหายฯ
๔.
หมายสมสู่หมู่ล้อม..........................เรียงรน
เมากามลามสาละวน.........................ค่ำเช้า
ไร้คู่เป็นตัวตน..................................สำส่อน
เที่ยวตะลอนตามกลิ่นเข้า...................ยื้อแย่งแข่งขันฯ
๕.
วันๆทำแต่เรื่องไร้............................สาระ
กิน-นอน-เล่น
เป็นสรณะ.....................ตราบม้วย
ปราศสัมมาอาชีวะ.............................ประกอบ
ลักลอบแย่งชิงด้วย...........................ขาดสิ้นศีลธรรมฯ
๖.
เมื่อนำหมามาเลี้ยง..........................กับคน
จึงจำต้องฝึกฝน...............................หัดให้
สูญนิสัยสัตว์จน...............................สัญชาตญาณ
เพื่อการอยู่ร่วมได้.............................สิ้นทุกข์-สุขสันติ์ฯ
๗.
พรรณนาว่าด้วยสัน-.........................ดานหมา
หากบังเอิญเหมือน
มนา.....................(บาง)คนไซร้
โปรดพินิจคิดหา...............................เองเถิด
เกิดเป็นคนยลไว้...............................หรือคล้ายชาติหมา?
๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น