หาความสุขจึงทุกข์เข็ญ : กลอนหก

หาความสุขจึงทุกข์เข็ญ : กลอนหก

๏    เพียงสองมือ ถือของได้...................ยังโลภใคร่ มากมายขน

เก็บกองไว้ ในเรือนวน........................ตลอดจน ฝากธนาคาร

๏    เพียงมนุษย์ มีสุจริต.........................ก่อกรรมกิจ มิผิดพล่าน

ไม่ยากเข็ญ เย็นประมาณ.....................เสพสำราญ สุขสัญญี

๏    แต่เพราะใจ ไพร่ทุจริต......................โฉดฉลคิด จิตบัดสี

บาปหยาบช้า ก่อราคี...........................จึงทุกข์มี ถ่วงชีวัน

๏    เห็นอะไร อยากได้หมด......................ใจจับจด จ่อกระสัน

จะสุขี เมื่อมีมัน...................................จึงสำคัญ อวิชชา

๏    เมื่อคนเรา มัวเมาขลุก........................หลงความสุข จึงทุกขา

ความอยากยัง บังปัญญา.......................สร้างปัญหา เสียด(แทง)กระมล

๏    หยุดแสวงหา(ความสุข) จะเห็นจริง.......ใจหยุดนิ่ง ยิ่งยวดผล

หยุดถวิล หยุดดิ้นรน.............................บันดาลดล สุขสันตี

๏    ครอบครองตาม ความจำเป็น.................เปลื้องลำเค็ญ เป็นวิถี

ไม่ต้องอยาก มากมายมี.........................รักษชีวี นิรามัย(นิรามัย=เป็นสุขสบาย)

๏    ลดปัจจัย ไปเป็นทุกข์..........................ย่อมเพิ่มสุข สวัสดิ์ได้

ลดตัณหา จากหทัย...............................จะแจ่มใส ง่ายดายเอยฯ

๒๔ กันยายน ๒๕๕๙