รักแท้คือแม่รัก : กลอนวันแม่(กลอนเจ็ด)

รักแท้คือแม่รัก : กลอนวันแม่(กลอนเจ็ด)

๏    ลูกรัก...................................................ลูกมัก หมางเมิน เมื่อแม่สอน

บ่อยครั้ง ยังเถียง ทำเกี่ยงงอน......................จนต้อง อ้อนวอน ถอนฤทัย

๏    ที่แม่ ห้ามปราม เพราะความห่วง.................เกรงเจ้า จะล่วง บ่วงสาไถย

กระแส สังคม โสมมไกร...............................ปราศความ ปลอดภัย มากมายมี

๏    แม่เพียร พยายาม ยอมลำบาก....................เลี้ยงลูก เหนื่อยยาก หนักวิถี

งามยาก ทั้งหลาย กลายธุลี...........................เมื่อเปรียบ หน้าที่ ของมารดา

๏    หวังเจ้า ก้าวหน้า เจริญวัย..........................จ้ำจี้ จ้ำไช จึงไขว่หา

ห้ามไม่ ให้ออก นอกมรรคา............................ใฝ่การ ศึกษา รักศีลธรรม

๏    คือรัก (และ)หวังดี ที่บริสุทธิ์.......................จึงฉุด ลูกไว้ มิให้ถลำ

คบคน เกเร เฉฉลกรรม..................................ต่ำช้า สามานย์ พาลจิตใจ

๏    ลูกทำ ท่าเบื่อ ไม่เชื่อฟัง.............................เมื่อ(แม่)สั่ง ห้ามมี แฟนใช่ไหม?

เพราะเจ้า (ยัง)เล่าเรียน ต้องเพียรไป................ให้ถึง จุดหมาย เป้าปลายทาง

๏    ความอยาก มากมาย ในดวงจิต.....................ใส่ใจ ใคร่คิด พิศสะสาง

(สิ่ง)หยาบช้า สาไถย ใฝ่ละวาง........................สรรสร้าง กุศล ปราบมลทิน

๏    ไม่อยาก เห็นลูก ต้องทุกข์ร้อน......................(แม่)จึงเฝ้า สั่งสอน เป็นนิจสิน

ไม่มี รักใด ในแผ่นดิน.....................................โศภิน เท่าแม่ รักแท้เอยฯ(โศภิน=งาม,ดี)   

๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๙