สิ่งที่ทำไปแล้ว..ทำคืนไม่ได้
: โคลงสี่สุภาพ
๑.
ผืนป่าเขียวขจีหน้า.....................วรรษา
ชวนชุ่มชื่นอุรา............................ยิ่งแล้
ความงามธรรมชาติพา..................จิตสงบ
สยบ
กรมกรอมแก้.......................เหนื่อยข้ามลำเค็ญฯ
๒.
เย็นใจยามเมื่อได้........................ยลยิน
นทีใสไหลริน..............................ผ่านพ้น
ทอดฤดีและชีวิน..........................ดื่มด่ำ
ธรรมชาติพิลาสล้น.......................สุขเอื้ออานิสงส์ฯ
๓.
เท(น้ำ)นมลงแม่น้ำ......................ลำธาร
นมย่อมผสมผสาน........................ร่วมน้ำ
หมดซึ่งวิธีการ.............................แยกกลับ
เลือนลับ
นทีรัย ล้ำ.......................หนึ่งเนื้อเดียวกันฯ(นทีรัย=กระแสน้ำ)
๔.
การก่อกรรมก็คล้าย......................คลึงเคียง
ณ
เวลาหนึ่งเรียง..........................ล่วงแล้ว
กรรมย่อมพานผ่านเพียง.................ไป่กลับ
ไหลลับอับจนแคล้ว.......................หวนให้ปรับปรุงฯ
๕.
ถึงมุ่งคิดแก้ไข.............................อดีตกรรม
ก็คงแค่การกระทำ..........................ใหม่สร้าง
หาใช่ของเดิมสำ-...........................คัญเถิด
หากเกิดบุญ-บาป
;
ล้าง...................ห่อนได้ฉันใดฯ
๖ "กรรมที่ทำไปแล้ว........................มิอาจ
ทำคืน"
คือพุทธโอวาท....................กล่าวไว้
จึงมิควรประมาท..............................กรรมกิจ
ครวญคิดรอบคอบไซร้.......................ก่อนสร้างสรรค์หาฯ
๗.
อย่าตรึงตรองโศกเศร้า....................เสียใจ
ชลเนตรนองหลั่งไหล........................ท่วมหล้า
ก็บ่อาจกลับไป.................................กาลอดีต
เปลี่ยนแปลงผิดพลาดกล้า..................ก่อไว้เวรกรรมฯ
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น