รักจริงไม่ใช่สิ่งสามัญ : กาพย์ฉบัง๑๖

รักจริงไม่ใช่สิ่งสามัญ : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    ทุกๆนาทีมีคนมัก.................สำรอกบอกรัก

มิพักมิเพียงเสียงประสงค์

๏    จิตใจของใครมั่นคง.................มโนธรรมดำรง

ประจงประจาค รัก+หวังดี(ประจาค=ให้)

๏    เฝ้าคอยเมตตาอารี..................ไม่หน่ายไม่หนี

ไม่มีไม่เมินประเชิญหา

๏    มองคนรักมากคุณค่า................อาจเสมอชีวา

อุราอุไรใฝ่พะนอ

๏    มีรักมอบให้ไม่เคยพอ.................ไม่ต้องร้องขอ

ก็ยอก็ยื่นให้รื่นสม

๏    (เพื่อ)คนรักเริงร่าสุขารมณ์................แม้ตนต้องตรม

ก็ยอมก็กล้าก้มหน้ากรุย

๏    อุปสรรคหนักเนา(กลาย)เบาปุย.................นุ่นผ่านฉลุย

เป็นผุยเป็นผงส่งเสริมศานติ์

๏    ความเสียสละปฏิญาณ.................มิพึ่งมิผ่าน

อุทานอุเทศเจตนา(อุเทศ=ยกขึ้นแสดง)

๏    ต้องมี(อย่าง)มั่นคงตรง มนา................อยู่ติดจิตรา(จิตร=จิต)

บ่ได้ไปหามาจากไหน

๏    รักที่เป็นสิ่งจริงใจ..................นั้นช่างไม่ใช่

หาง่ายหาง่านสามัญเอยฯ

๒๗ เมษายน ๒๕๕๙