ความมีมนุษยธรรมที่ไม่ยุติธรรม : โคลงสี่สุภาพ

ความมีมนุษยธรรมที่ไม่ยุติธรรม : โคลงสี่สุภาพ

๑. กิ่งว่างโพเริ่มพร้อย.....................ใบผลิ

สีเขียวอ่อนสุทธิ............................ใหญ่น้อย

แดดแผดเผากลับมิ........................ตระหนก

ชูช่อดกชดช้อย.............................แกร่งสู้ลมหนาวฯ

๒. เอาการเอางานแท้......................ธรรมชาติ

เพียรสุดความสามารถ.....................ไม่คร้าน

ยากนักที่ผิดพลาด..........................ประสิทธิ์

วิจิตรบรรจงจ้าน.............................เหนือหล้าศิลปินฯ

๓. ชีวินมนุษย์ต่ำต้อย.......................มารยา

ที่พากเพียรอุตสา-...........................หะน้อย

สนใจแต่อัตตา................................เปี่ยมสุข

รักสนุกจนผิดพร้อย..........................พลาดพลั้งขื่นเข็ญฯ

๔. เดนชนดาษดาห้ำ.........................กำแหง

อันธพาลฉกาจแรง............................ก่อร้าย

อาศัยสังคมแฝง...............................หาประโยชน์

โฉดฉล กมลคล้าย............................สัตว์ผู้สามานย์ฯ

๕. หากแต่งานยุติธรรมไร้....................ยุติธรรม

ดีแต่สรรหาคำ..................................พูดคล้อย

"ความมีมนุษยธรรม"..........................ประดิษฐ์

ก่อวิปริตด่างพร้อย.............................แพร่ให้ภัยเหิมฯ

๖. ส่งเสริมคนชั่วได้............................(รับการ)คุ้มครอง

ลงโทษทัณฑ์จำจอง..........................เล็กน้อย

(ให้)โอกาสกลับตัวตรอง.....................ลดหย่อน(โทษ)

ผ่อน(วิกฤติ)คุกแน่นเนืองคล้อย.............ส่งเข้าสังคมฯ

๗. คนดีจึงตรมต้อง.............................ขวัญผวา

เสี่ยงภัยเพราะอาชญา.........................รอบข้าง

ทัศนะอันมิจฉา..................................เลยเถิด

ก่อเกิดกระบวนร้าง..............................เสื่อมไร้มนุษยธรรมฯ

๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

มนุษย์=มน(ใจ)+ อุษยะ(สูง) แปลว่า ผู้มีจิตใจสูง
มนุษยธรรม=ธรรมที่แสดงถึงความเป็นผู้มีจิตใจสูง