พรสวรรค์ : โคลงสี่สุภาพ
๑. เมื่อเกิดมาก็ไร้.....................ปีก-ขน
อาศัยอยู่ในชล........................เชี่ยวน้ำ
หากินสินธุวน..........................เวียนว่าย
ไม่เคยเลยล่วงล้ำ.....................แหล่งเชื้อเผ่าพันธุ์ฯ
๒. ชำนาญการใช้ครีบ................โบกหาง
ชโลทรคือหนทาง....................ถ่องแท้
สุขสบายมิวายวาง....................เป็นอยู่
มิสู่เยี่ยงสกุนต์แล้.....................ท่องฟ้าสราญฯ(สกุนต์=นก)
๓. การเป็นคนก็คล้าย................คลึงครวญ
ต่างคนต่างชาญชวน.................ชิดค้น
คือ
"ทักษะ" กระบวน................กำเนิด
เกิดมาก็มีล้น...........................เรียกซ้อง
"พรสวรรค์"ฯ
๔. ลางคนร่างกายนั้น.................แกร่งแข็ง
เล่นกีฬาทะมัดทะแมง................ก้าวหน้า
ลางคนขืนผาดแผลง..................เคี่ยวฝึก
ร่างกายสึกหรอล้า.....................ป่วยไข้ไม่สบายฯ
๕. ลางคนช่างง่ายรู้....................เล่าเรียน
วิชาการอ่านเขียน......................เฟื่องฟุ้ง
ลางคนคร่ำพากเพียร..................เครียดเคร่ง
เร่งเท่าไรไม่ผุ้ง(พุ่ง)...................สมองช้าน่าหน่ายหนีฯ
๖. ถือสิ่งที่สอดคล้อง...................ทักษะ
เลือกสัมมาอาชีวะ......................รุ่งเรื้อง
งานอดิเรกอิสระ.........................ประกอบ
(ความ)ชอบสรรค์ผลงานเยื้อง.......ยอดสร้างสะอางเห็นฯ
๗. แต่เป็นคน ดี/ร้าย....................ใช่
"พรสวรรค์"
ธรรมารมณ์อุดมดัน......................จิตคล้อย
สัมมาทิฏฐิสรรค์..........................สุจริต
มิจฉาสติพร้อย............................ชั่วช้าประสงค์ฯ
๑๗ กุมภาพันธ์
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น