ไม่ต้องรอให้ถึงวันหยุด
: กลอนหก
๏ เพิ่งผ่านพ้น
ต้นมกราฯ.....................ปีใหม่มา ครึ้มฟ้าฝน
เมฆคลุมคละ
ท่วมนภดล.......................สุริยน จนอันตรธาน
๏ หลังปีใหม่
ไร้คนสบ.........................มหรรณพ สงบศานติ์
หมู่ปักษา
มัจฉาพราน...........................หาอาหาร สำราญรมย์
๏ งานทำไม่
หทัยสนุก.........................จึงเป็นทุกข์ สิ้นสุขสม
รอวันหยุด
สุดนิยม...............................จิตระทม จมดักดาน
๏ หากทำให้
หทัยสนุก........................ย่อมปริ่มสุข อยู่ทุกสถาน
แม้กระทั่ง
ที่ทำงาน..............................แม่นเปรียบลาน วิมานลอย
๏ จิตสะคราญ
ลืมวันหยุด.....................ทำงานสุด(ความสมารถ) ดุจเอื้อมสอย
จุดมุ่งหมาย
ใจรอคอย...........................ที่เพริศพร้อย พิจารณา
๏ งานทำให้
ได้ทำบุญ.........................ความเกื้อหนุน คุณมากหนา
ให้บริการ=ทานเมตตา..........................อย่ามองว่า
น่าชิงชัง
๏ ทำหน้าที่
(อย่าง)มีศีลสัตย์................ไม่เพียงวัด สามารถหวัง
ช่วยเหลือคน
ที่ล้นหลั่ง.........................บุญประดัง อย่าซังกะตาย
๏ มีความสุข
อยู่ทุกวัน..........................ทำให้มัน มีความหมาย
มิเดือดร้อน
เหมือนผ่อนคลาย..................สบายๆ ง่ายดายเอยฯ
๑๐ มกราคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น