วิถีที่คนธรรมดายากจะเข้าใจ-ไม่ต้องการ
: กลอนเปล่า
๏ อุโบสถสถานอันถูกห่อหุ้มด้วยหมอกขาว
เพริศพราวโผล่พ้นไพรสณฑ์สยาย
มีสุริยาประดับราวกับกำลังละลาย
เกือบจะกลืนหายไปกับผืนนภา
๏ สถานที่จริงไม่ใช่สิ่งแสนสวย(ขนาดนี้)
ภาพถูกกระทำอำนวยด้วยฝีมือและทักษะ
ตกแต่งสีสันบรรเจิดเพริศคละ
ก่อเกิดศิลปะเสนอเลอเลิศผลงาน
๏ กายคนจริงๆหาใช่สิ่งสวยงาม
หากแต่ถูกกระทำตกแต่ง
และถูกแรงแห่งราคะมหาศาล
ที่ฝังลึกแนบแน่นในแก่นกมลสันดาน
บงการให้กายเห็น...เป็นสิ่งโสภาพี
๏ ลดละกิเลสตัณหา
จึงก่อเกิดปัญญาสุทธาศรี
ตราบเมื่อสามารถ
ตัดใจ-ไม่ติดใจในโลกีย์
จึงจะเกิดสติ
แล้วเสรีธรรมสิตามมา
๏ สำนึกถึงความโสโครกแห่งกาย
มิมั่นหมาย
ไร้ซึ่งความปรารถนา
ไม่อุ้มชูหรือบูชา
อาสวะขจัดพิพัฒน์ชัย
๏ คือก้าวหนึ่งบนเส้นทางของอริยมรรค
อันสามัญชนยากจักตระหนักได้
คือวิถีที่คนธรรมดาทั่วไป
มิสามารถเข้าใจ
และไม่ต้องการฯ
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น