หมดห่วง : กาพย์ฉบัง๑๖

หมดห่วง : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    หยาดฝนบนกลีบบุษบา..................ราวเม็ดเพชรา

พราวประภาสาดส่องต้องแสง

๏    หลังฝนล้นหลามสำแดง.................ทุกหนท้นแห่ง

เปลี่ยนแปลงเป็นชื้นรื้นสมัย

๏    ฝนละอองล่องรินกลิ่นไอ.................หอมประทับใจ

เสมือนล่วงไปในแดนสวรรค์

๏    ตรึกตรองคติชีวัน.................อย่างมิยึดมั่น

บังเกิดสันตินิรัติศัย(นิรัติศัย=ประเสริฐยิ่ง)

๏    โลกธรรมร่ำลามิอาลัย...............สามารถปราศไป

เป็นไทอิสรเสรี

๏    ห่วงใดๆเมื่อไม่มี..................ปลดเปลื้องเคืองคลี่

โลกีย์มิครั่นสั่นคลอน

๏    หลับสบายเมื่อหัวถึงหมอน................(ยาม)ตื่นมิอาทร

ผ่อนคลายไปตามชะตา

๏    ดำเนินชีวีวิริยา.................สาธุอุตสาห์

ไม่ว่าเหนื่อยยากแค่ไหน

๏    ต่อเมื่อหมดปราณลาญไป..................มิเหลือเยื่อใย

อาลัยอัตตาละใหลหลง

๏    สุคติสิริล้ำจำนง.................สมาทานมั่นคง

วรงค์สถิตนิมิตเอยฯ

๖ สิงหาคม ๒๕๕๘