ฟูมฟักรักษากุศลจิต : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
หยาดฝนหล่นโรยละออง.....................จรดขอบฟ้าครอง
ชวนมองระรื่นชื่นไฉน
๏
ปัฏพีมีน้ำอำไพ....................ชลธีปรี่ไป
บอกใบ้พิบูลพูนสม
๏
แซ่ซ้องสกุณาระงม..................ไพเราะเพาะรมย์
อุดมชมชูแสนสุขี
๏ มรสุมกุมชะตาธาตรี................แล้ง-ท่วม
น่วมฤดี
ชีวีลำบากยากขัดสน
๏
มิแตกต่างจากจิตใจคน................มโนกรรมนำกล
วนเวียนเปลี่ยนได้ตลอดวัน
๏
ยามฤดีมีมานกันดาร................บาปเปี่ยมเหี้ยมหาญ
แห้งแล้งห้วงลานพานพบเห็น
๏ ยามมีน้ำใจใสเย็น................พบรู้ดูเป็น
ประดุจเพ็ญจันทร์อันอาทร
๏ อกุศลมนมานลาญรอน...............พิบูลสุนทร
ขาดความอ่อนโยนถกลศรี(ถกล=งาม)
๏
กุศลมนงามความดี................อบอุ่นสุนทรีย์
มีความเอิบอิ่มปริ่มไพศาล
๏
ฟูมฟักรักษาตลอดกาล................ดวงอุระตระการ
ศานตินิรันดรเทอญ ฯ
๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น