ต้นสายปลายเหตุ : กลอนเปล่า
๏ ทุกสิ่งที่เราผจญ
เหตุการณ์-ผู้คน
ล้วนแล้วแต่เป็นผลของกรรมเวร
๏ ทุกสิ่งที่เรามี
ชะตาชีวีที่เราเป็น
ความสุขสบาย
ความเสียหาย หรือความลำบากยากเข็ญ
ปัจจัยมากมีที่ซ่อนเร้น
ยิ่งกว่าสิ่งที่เห็น
ที่รับรู้
๏ เวรกรรมของเรา
เวรกรรมของเขา
ถูกคละเคล้าเอามาเล่าสู่
เป็นเรื่องราวเบ้ารวมชะตากรรม
ปฏิสัมพันธ์ต่อกันและกันอยู่
อาจเป็นเพียงชั่วครู่
หรือพันตูเนิ่นนาน
จวบจนวันวาย
๏ ไม่ว่ามิตรหรือศัตรู
ไม่ว่าคู่ครองหรือผองผู้ร้าย
ต่างมีเวรกรรมนำมาซึ่งต้นสาย
และปลายเหตุแห่งเวทนาปรารมภ์
๏ เสมือนหนึ่งเป็นผู้ชักใย
ดูคล้ายถูกบงการประสานประสม
สิ่งที่ตั้งใจกระทำและอะไรที่จำยอมกรอมกรม
ความสมหวัง-พลาดหวัง
ความฉลาด-โง่งม
โดยชะตากรรมตามผูกไว้ให้เป็นปม
เที่ยวตะบมรับเอาเคราะห์กรรมต่อไป
๏ สุดวิสัยที่จะล่วงรู้ว่าอะไรคือต้นสาย
อะไรเป็นปลายเหตุ
แต่การตัดใจไม่ก่อกรรมทำเวร
จะเป็นหนทางตัดเวรตัดกรรมให้สิ้นสุดหยุดดำเนิน
มิต้องเผชิญชะตากรรมไปตลอดกาล
ฯ
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น