ที่สุดของความปรารถนา : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

ที่สุดของความปรารถนา : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

๏    ..............................งานศพ ของข้าฯ

ไม่(ต้อง)อา ราธนา..........เณร-พระที่ไหน

เมื่อ(ข้าฯ)ละ สังขาร.........สิ้นปราณ หายใจ

ทุกคน อย่าได้.................ร่ำไห้ โศกี

๏    ................................เป็นความ ปรารถนา

ที่สุด ของข้าฯ..................อำลา โลกนี้

โลกที่ ทำไม?..................(คน)ดีไม่ ได้ดี

ระยับ อัปรีย์.....................สุขี วีรชัย

๏    .................................มีกฎ แห่งกรรม?

แต่จะ กระทำ....................สมตาม หาไม่

สายตา ปรากฏ..................บทสัจ บาดใจ

มือยาว เล่าใคร..................สาวได้ สาวเอา

๏    ..................................เลียบเคียง เมียงมอง

หลักธรรม์ คันฉ่อง...............สอดคล้อง ส่องเกล้า

มีกฎ แห่งกรรม...................ประจำ ทำเนา

เป็นสุข/ทุกข์เศร้า................ตราบเท่า นิรันดร์

๏    ...................................คือความ ปรารถนา

ที่สุด ของข้าฯ.....................(คือ)ถึงครา อาสัญ

ข้าฯเบื่อ วิถี.........................เกิดมี ชีวัน

วัฏฏะ อนันต์........................ทรมาน พรั่นพรึง

๏    ....................................สังขาร คือธาตุ

ขอยืม ธรรมชาติ...................เมื่อฆาต มาถึง

ขอคืน ธรรมชาติ...................นาถภา ตราตรึง

ฝัง ณ ก้นบึ้ง........................ซึ่งหลุม คลุมดิน

๏    .....................................ใต้โคน ต้นไม้

ร่างข้าฯ จะได้.......................มิไร้ คุณสิ้น

รากลึก พฤกษา.....................แวะมา ดูดกิน

ธาตุไร้ ชีวิน..........................โศภิน จินดา ฯ

๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘