กุหลาบน้อยกับรอยด่าง
: กลอนวันวาเลนไทน์
๏ วาเลนไทน์ ใกล้วัน
พากันวุ่น.............เฝ้าคิดครุ่น รักใคร่ ใฝ่สนอง
ดอกกุหลาบ สรรพสรร
ของขวัญมอง.......เรียงรายนอง ท้องตลาด ฉูดฉาดตา
๏ ดูวัยรุ่น วุ่นวาย
กว่าใครอื่น.................ดวงใจตื่น ดื่นดาษ แรงปรารถนา
ตามกระแส นิยม
โหมโลกา....................ขาดปัญญา สติ ดำริกราย
๏ หากทำให้ ชีวี
มีรอยด่าง...................จะไม่ต่าง มลทิน มิสิ้นหาย
เหมือนกุหลาบ มีรอย
พร้อยด่างลาย........ถูกแหนงหน่าย ทิ้งขวาง ช่างราคี
๏ ความรักยิ่ง จริงแท้
ไม่แปรเปลี่ยน.......ความฉ้อฉล วนเวียน เนียนไม่หนี
อารมณ์ใคร่ ไม่พราก
จากโลกีย์ .............จึงต้องมี ปรีชา ปัญญาเชาว์
๏ ความผิดพลาด บางอย่าง
ช่างเรื่องเล็ก....ยิ่งยามเด็ก ผิดบ่อย คล้อยความเขลา
ความเจ็บปวด ลางที
มีบางเบา................โดยที่เรา ก้าวผิด หลงทิศทาง
๏ แต่ชีวิต ผิดพลาด
บาดแผลใหญ่.........มักทำให้ ได้เห็น เช่นรอยด่าง
เกิดแผลเป็น เด่นชัด
ไม่อาจจาง.............แม้เพียรล้าง อย่างไร มิไร้รอย
๏ ที่ติดทัศน์ คือบาดแผล
แส่ราคิน.........มักโชยกลิ่น เหม็นไกล มิใช่น้อย
คนรังเกียจ เดียดฉันท์
คิดหมั่นคอย.........คุ้ยเขี่ยแคะ บ่อยๆ ให้น้อยใจ
๏ จึงมิควร มักง่าย
ในความรัก...............ต้องรู้จัก จรรยา อัชฌาศัย
อย่าอ่อนโอน ปรนแปร
ตามแต่ใจ............จึงจะไร้ รอยด่าง กระจ่างเอย ฯ
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘
ภาพเดิม เปรียบเทียบกับ ภาพหลังการใช้ Photoshop โดยผู้เขียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น