วิถีอริยสัจ : กลอนหก

วิถีอริยสัจ : กลอนหก

๏    (การ)เกิดเป็นทุกข์ ผูกพันจิต..................ส่องชีวิต วินิจฉัย

ต้องเกิดมา เพราะอะไร ?...........................ทำอย่างไร ไม่กลับมา ?

๏    (ความ)แก่เป็นทุกข์ ก็ฉุกคิด...................ปานลิขิต ประดิษฐ์ปัญหา

กายเสื่อมทราม ความชรา..........................คือชะตา ชีวาคน

๏    (ความ)พยาธิ ทวีทุกข์...........................โรคภัยรุก อุกอาจล้น

เจ็บไข้เครียด เบียดเบียนคน.......................ตลอดชนม์ ตลอดวัย

๏    (ความ)ตายวายวาง สร้างทุกข์โศก...........ก่อวิโยค วิญญาณไส

จากคนรัก ของชอบใจ...............................สู่หนไหน ใครรู้ดี ?

๏    ความโศกสรรพ คับแค้นทรวง..................ลำบากหน่วง ไม่อาจหนี

ไม่สบาย(กาย-ใจ)ร่ำไรมี.............................คือสิ่งที่ ทุกขารมย์

๏    ประสบสิ่ง มิชอบใจ...............................อยากจะได้ ไม่ดั่งสม

พลัดพรากดื่น ของชื่นชม............................ย่อมตรอมตรม จมทุกข์จร

๏    คือวิถี ที่ตามติด....................................ทุกชีวิต คิดไถ่ถอน

ไม่อาจแม้ แต่สั่นคลอน...............................กรรมาจร กรวัฏฏา

๏    คือธรรมชาติ คาดชีวิต............................ผลผลิต แห่งสังสาร์

รบกวนใจ ให้ระอา......................................พึ่งศึกษา พุทธธรรม

๏    ด้วยวิถี อริยสัจ......................................ปฏิบัติ ประวรรตล้ำ(ประวรรต=เป็นไป)

ผลสัมฤทธิ์ ชีวิตนำ.....................................สุคติด่ำ ความยินดี

๏    ไม่ต้องมา เกิด-ชรา-ตาย..........................ไม่ต้องกาย-ใจโศกศรี

คือเป้าหมาย ปลายทางที่.............................ศาสนานี้ ชี้ไว้เอย ฯ

๒๔ มกราคม ๒๕๕๘