อย่าให้ปีใหม่ไร้สาระ กลอนคติเตือนใจ

อย่าให้ปีใหม่ไร้สาระ  กลอนคติเตือนใจ

๏    หกนาฬิกา สามสิบนาที......................สุรีย์เพิ่งขึ้น พ้นผืนไพรสณฑ์

ฝ่าอากาศหนาว หมอกขาวถกล................เบิกฤกษ์พิมล ต้นปีใหม่มา

๏    หายใจลึกยาว ยามเช้าเบา-เย็น............ปลอดโปร่งโล่งเป็น เห็นใสใบหน้า

รับขวัญวันใหม่ ปีใหม่ประไพพา................ประเชิญชีวา แกล้วกล้าท้าทาย

๏    อุปสรรคพักไว้ ในวันพักผ่อน................หย่าทุกข์หยุดร้อน หย่อนงานทั้งหลาย

ประสาทสัมผัส สะอาดสบาย.....................รู้สึกผ่อนคลาย จิตใจ-กายา

๏    หากแม้นยังไม่ เข้าชีวิต.......................จำเป็นต้องคิด พินิจศึกษา

(เพราะ)ทุกลมหายใจ เข้าไป-ออกมา.........สัญญาณเตือนว่า เวลาผ่านเลย

๏    ถึงแม้นยังไม่ เข้าใจสัจจะ....................สู้อุตสาหะ อย่าได้เพิกเฉย

สังเกตเหตุการณ์ พิสดาร-คุ้นเคย...............ความจริงจะเผย เฉลยสัจจะพาน

๏    จะได้ใช้เป็น กฎเกณฑ์ตัดสิน................ธรรมะธรณิน ไม่สิ้นหลักฐาน

จะได้กำหนด พรตสรรบันดาล...................ถูกต้องถ่องกาล ครรลองพิมล

๏    บรรลุเป้าหมาย ปลายทางชีวิต..............เสมือนเข็มทิศ มุ่งพิชิตผล

ตรงไปข้างหน้า อย่าเดินวกวน...................มุ่งไปจวบจน จะหมดเรี่ยวแรง

๏    อย่าใช้ปีใหม่ อย่าไร้สาระ.....................เตือนตนเถิดนะ วิชชาแสวง

อย่าให้ชีวา ไร้ค่าแสดง............................ฝึกหัดจัดแจง แสงทองส่องทาง ฯ

๑ มกราคม ๒๕๕๘