โลกจะบรรลัยเพราะความโลภของคน
: กลอนหก
๏ สายลมพลิ้ว
ละลิ่วพัด..................ธงสะบัด ฉวัดเฉวียน
เมฆาล้ำ คล้ำวนเวียน.......................อัมพรเปลี่ยน เพียรพิชัย
๏ สูรย์ประภาส
ขาดประสิทธิ์.............ไพรพิจิตร ผิดพิสัย
รุ่งอรุณ
อรุโณทัย.............................เช้านี้ไซร้ ไร้รุจิรา
๏ แต่ไพรสณฑ์
ยังกล่นเกลื่อน...........สะท้านสะเทือน เสียงปักษา
ร้องตั้งแต่
แล ตลา...........................อุษาโยค เบิกโลกเยือน(ตลา=ตละ=เช่น,เหมือน)
๏ หลากผลไม้
ในหน้าหนาว...............รสเพริศพราว ราวเสมือน
จากสวรรค์
สราญเตือน.......................อย่าลืมเลือน รสเหมันต์
๏ ผักสดๆ
รสอร่อย...........................ต่างทยอย คอยเสกสรร
อย่างพอเพียง
เลี้ยงชีวัน.....................อิ่มถ้วนกัน สันติ์สุขมี
๏ หยุดโลภมาก
อยากหวงแหน...........(เพราะ)จักขาดแคลน แร้นสุขี
เหลือยากจน
ล้นปัถพี.........................เพื่อมั่งมี ไม่กี่คน
๏ (รวยขนาด)ชาติหน้าใช้ ก็ไม่หมด......ยังคิดคด
โฉดฉ้อฉล
โกงแผ่นดิน
กินนภดล.........................ทุพภิกขผล ท้นเภทภัย
๏ โลภ-อยากได้
ไม่สิ้นสุด...................จะรึ้งฉุด มนุษย์ไฉน
ตรึกกระทำ
ตามแต่ใจ.........................สร้างบรรลัย ให้โลกเอย ฯ
๖ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น