สว่าง ณ กลางกมล : กาพย์ฉบัง๑๖

สว่าง ณ กลางกมล : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    ใบโมกโบกโบยโรยร่วง..................ลมพัดปัดควง

ด้วยท่วงท่าน่าพิสมัย

๏    มวลอากาศเย็นเป็นใจ................พฤกษ์พันธุ์พงไพร

มากหลายใบผลัด ; ประหวัดหวน

๏    คำนึงถึงชีวีชวน................เหตุการณ์รัญจวน

ผันผวนพลิกแพลงแสลงไส

๏    ทุกครั้งพลั้งจิตผิดไป..................มิเคยเลยไคล

เพราะแสงไสวแห่งกุศล

๏    ส่องสว่าง ณ กลางกมล.................เตือนรู้สึกตน

เห็นหนทางชัฏบัดสี

๏    กลับกมลตั้งต้นอีกที................กระทำความดี

มีศีลธรรมประจำจินต์

๏    จริยาพาพ้นมลทิน...............เปรียบปานปีกบิน

โผผินดินผละสละสม

๏    สัทธรรมจำเริญเพลินรมย์................สติวิกรม

อบรมบ่มจิตอานิสงส์

๏    เพียรหัดดัดใจให้ตรง.................คุณธรรมดำรง

อลงกตพรตกรรมอำไพ

๏    สุขศานติ์สืบซ่านทรวงใน..................ชีวีมีชัย

ไม่สะทกสะท้าน...สำราญเอย ฯ

๑๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๗