บุญเป็นที่พึ่ง : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

บุญเป็นที่พึ่ง : กาพย์สุรางคนางค์๒๘

๏    ....................................มืดฟ้า มัวดิน

อรุณ สูรย์สิ้น.......................ยินเพียง เสียงฝน

รุ่งสาง ร้างหาย....................สายสี รุจิจล

มองดู ภูวดล.......................มืดมน (ปาน)สนธยา(ภูวดล=แผ่นดิน,โลก)

๏    ....................................พิรุณ พิไล

สุทธะ ละไม........................สดใส อุษา

หล่อเลี้ยง ชีวัน....................รังสรรค์ โลกา

ไม่มี ทีท่า...........................(ว่าจะ)ลำเลิก บุญคุณ

๏    .....................................การทำ ความดี

เพราะรัก ภักดี.......................เปรมปรีดิ์ ศรีสุนทร์

ศรัทธา สาธุ..........................บรรลุ บริบุญ

สุขเคื้อ เกื้อหนุน....................จรูญ จุนเจือ

๏    ......................................มิใช่ ใคร่อวด

ประชัน ขันกวด......................อกุศล ล้นเหลือ

ยกตน ข่มท่าน.......................คือพาล ว่านเครือ

บาปกรรม ทำเกื้อ....................เถือคุณ สถุลคอน

๏    .......................................เว้นบาป สรรพา

สร้างบุญ คุณบ่า......................มรรคา อดิศร

บุญเป็น ที่พึ่ง..........................ซึ่งก่อ บวร

สุขยล ผลย้อน........................สะท้อน คืนมา

๏    .......................................ทำดี ได้ดี

ทั้งใน โลกนี้...........................และใน โลกหน้า

ซื่อสัตย์ สุจริต.........................จำจิต นิตยา

ก่อกรรม สัมมา........................ตราบชี วาเอย ฯ

๓ ตุลาคม ๒๕๕๗