ความมีวินัย : โคลงสี่สุภาพ

ความมีวินัย : โคลงสี่สุภาพ

๑. ถึงเป็นคราข้างขึ้น...................ก็ตาม

เมฆหม่นพหลลาม......................รอบฟ้า

คืนค่ำมีแค่ความ.........................มืดสนิท

สู่นิทรชีวิตว้า.............................อ่อนล้าแรงเลือน ฯ(นิทร[นิด]=นอน)

๒. เสียงฝนค่อยเคลื่อนใกล้............เข้ามา

กลับปลุกดวงอุรา........................ตื่นเต้น

กระทั่งกระทบหลังคา...................ดังกึก

ใจคึกคักจักเค้น...........................สติคล้อยคืนครัน ฯ

๓. สำนึกสำเหนียกห้าม..................วิญญาณ์

ควรนอนหลับนิทรา.......................ได้แล้ว

ไม่ใช่กาลจะมา............................ใจตื่น

ขืนบ่นอนบ่แคล้ว..........................พรุ่งนี้เสียงาน ฯ

๔. วินัยคือสิ่งต้อง..........................รักษา

ประโยชน์ยังชีวา...........................เจริญให้

ลดความวุ่นวายพา.........................สงบสุข

ทรัพยาถูกจัด-ใช้...........................อย่างไร้สูญเสีย ฯ

๕. วินัยช่วยสรรค์สร้าง......................กำลัง

ฟันฝ่าอุปสรรคยัง...........................หมายเป้า

มุ่งไปสู่ความหวัง............................(ความ)สำเร็จ

สมดั่งเจตนาเฝ้า.............................ใฝ่คว้าคำนึง ฯ

๖. วินัยพาผ่านพ้น...........................ปัญหา

เป็นธรรมะจริยา..............................เบื้องต้น

ฆราวาส-ศาสนา.............................(ล้วน)มีกฎ

กำหนดสมาชิกด้น...........................สอดคล้องเคียงกัน ฯ

๗. วินัยใครขาดต้อง.........................ตกระกำ

ชีวิตวุ่นวายทำ................................เดือดร้อน

มักง่ายกลายกลับตรำ.......................ลำบาก

ยุ่งยากอุปสรรคย้อน.........................ยากแค้นลำเค็ญเคือง ฯ

๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๗