วังวน : กาพย์ยานี ๑๑
๏ เมื่อฟ้า ไม่ปราณี....................ชลธี
มิปราสัย
เมื่อคน
ม้างต้นไม้.......................ทำลายป่า พนาสูญ(ม้าง=ล้าง)
๏ ฝนพรำ
เพียงค่ำผ่าน...............น้ำท่วมบ้าน ราญอาดูลย์
นที
ทวีคูณ................................พูนเอ่อล้น พ้นพารา
๏ เศรษฐกิจ
พลันพินาศ..............เพราะธรรมชาติ ถูกพาธพร่า(พาธ=ความเบียดเบียน,พร่า=ทำลาย)
สูญยับ
ทรัพยา...........................เพราะประชา เห็นแก่ตัว
๏ ไม่มี
หลักศีลธรรม...................คอยชี้นำ (จึง)ใคร่ความชั่ว
จิตไกร
เมื่อไม่กลัว.......................กรรมสนอง (จึง)ลำพองผลาญ
๏ เห็นแต่
ประโยชน์ตน................เต็มเปี่ยมล้น กมลสันดาน
ปลุกปั้น
(ความ)เป็นอันธพาล.........สามานย์ชน ท้นแผ่นดิน
๏ คอยสรร สร้างปัญหา................แพร่พารา
มิรู้สิ้น
ขาดคุณ
จำรูญจินต์.......................ชีวินชั่ว มั่วอัปรีย์
๏ ฉลชุก
ทุกวงการ......................ชาติจึงพาน ชั่วเช่นนี้
ชาติอื่น
ดื่นได้ดี............................(แต่)ชาติเรานี้ สิเสื่อมทราม
๏ (เมื่อ)คนเดน
เป็นส่วนใหญ่..........ความจังไร จึงหลายหลาม
ดูท่า
ถึงพยายาม...........................ยากข้ามพ้น วังวนเอย ฯ
๕ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น