บัวพ้นน้ำ : โคลงสี่สุภาพ

บัวพ้นน้ำ : โคลงสี่สุภาพ

๑. วรรษายามยังห้วย..................ระหาน(วรรษา=ฤดูฝน)

แปลงเปลี่ยนปันกันดาร...............เหือดแห้ง

เป็นมหาชลธาร.........................ไหลเอ่อ

เท้อทุ่งนาบ่าแกล้ง-...................กลั่นให้สัยสง ?(สัยสง=สงสัย)

๒. บงกชบงการก้าน....................กอใบ(บงกช=บัว)

ยืดยาวเท่าชลาลัย......................ผิวพ้น

ดอกตูมซุ่มตามไตร.....................ผุดโผล่

โอ่บานสะคราญท้น.....................แดดท้าภมรถวาย ฯ

๓. ดอกบัวอยู่ใต้น้ำ......................เนืองนอง

โคลนขุ่นคล่ำลำคลอง.................แวดล้อม

ปูปลาเต่าหอยผอง......................กินกัด

เป็นเหยื่อสัตว์พยาธิห้อม...............ห่างไร้ประไพแสง ฯ

๔. โลกีย์แลดั่งน้ำ........................ลำธาร

บงกชกับนฤมาน.........................เปรียบได้(นฤ-=คน)

วิมุตติดุจบัวบาน..........................บังเกิด

ประเสริฐแสงสูรย์ไซร้...................หมายด้วยวิชชา ฯ

๕. โลกาคติส้อง...........................อกุศล

เจนจ่อมทุจริตคน.........................เกิดคุ้น

กิเลสตัณหาดล............................กรรมกิจ

ชีวิตชิดโฉดลุ้น............................ดี/ร้ายโชคชะตา ฯ

๖. อวิชชามนาล้น..........................มลทิน

โง่เขลาเมามัวจินต์........................หม่นไหม้

ทุกข์เข็ญคร่อมชีวิน.......................เคืองขัด

คงสัตว์สมบัติให้...........................ไม่รู้ชั่ว/ดี ฯ

๗. ดวงฤดีใดหลุดพ้น......................ตัณหา

ปราบกิเลสมารยา..........................ชั่วร้าย

หยุดกรรมบาปหยาบหนา.................สุจริต

ชีวิตพิสิฐคล้าย..............................บัวพ้นชลสินธุ์ ฯ(พิสิฐ=ประเสริฐ)

๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๗