เลียบกลางทางกุศล : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ ...............................ฝนตก ตอนบ่าย
แม้มิ
มากมาย.................(พอ)ช่วยสลาย คลายร้อน
ค่ำคืน
ชื้นเย็น.................เป็นที่ ชวนนอน
ได้กลิ่น
เกสร.................อ่อน(ดอก)โมก อกเอม
๏ ...............................คนจร
หมอนหมิ่น
ขอแค่
(พอ)อยู่-กิน..........ชีวิน ก็เกษม
ไม่คิด
เทียบชั้น...............เธอท่าน สรรเปรม
ไม่เหิม
เติมเต็ม...............โลกีย์ นิยม
๏ ...............................เกิดมา
ตัวเปล่า
ตายไป
ใครเอา...............เหล่าไร ไปสม ?
แม้แต่
ร่างกาย................คล้ายทอด ทิ้งรมย์
เปื่อย-เน่า-เผา-ถม...........จมสิ้น
ภินท์พาน
๏ ...............................เส้นทาง
ชีวิต
(คือ)ทางผ่าน
ธารพิศ.......พิจิตร สังสาร
อย่ามัว
ยึดติด.................ประดิษฐ์ พิสดาร
อย่าเมา
เถ้าถ่าน..............ขับขาน (คือ)ตัวตน
๏ ...............................บันเทิง
เริงธรรม
ไม่เคย
ระกำ...................ตามทาง กุศล
(แม้)โลกนี้
มีร้าย.............(หาก)ไม่กราย ระคน
ก็ไม่
กังวล.....................ถึงผล เภทภัย
๏ ...............................วิญญู สุจริต
แจ้งสัจจ์
จัดจิต...............มิคิด พิสมัย
ประดา
โลกธรรม.............สำคัญ อันใด
เพียงลม
ชโลมไล้...........ผิวกาย ไปเอย ฯ
๒๕ เมษายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น