น้ำใจ : โคลงสี่สุภาพ

น้ำใจ : โคลงสี่สุภาพ

๑. ดอกตะขบบานคล้อย...............คิมหันต์

ครารุ่งอรุณครัน..........................เบิกฟ้า

แสงทองส่องไพรสัณฑ์................อบอุ่น

สุนทรบัญชรท้า..........................ทายร้อนทอนฤดู ฯ

๒. ลมพัดโบกใบพลิ้ว....................เพียงพร

กิ่งไกวอยากไคลจร......................เยี่ยมฟ้า

พฤกษชาติพิลาสสร.....................สบสถิต

ชุบชีวิตคณาหล้า.........................ชุ่มชื้นชนม์เชวง ฯ

๓. แดดสาดแสงส่องไล้.................ไพรสณฑ์

ลมพัดพสุธาดล...........................ดับร้อน

เมฆาแบ่งปันฝน..........................ชลฝาก

มหาสมุทรระเหยย้อน...................สู่ฟ้าสุทธาศัย ฯ(สุทธาธร=สุทธ์+อาศัย)

๔. ชายเฒ่าขอซื้อเหล้า..................เมามาย

แต่เจ้าของไม่ขาย........................(เฒ่า)เครียดให้

เพราะ(คนขาย)ห่วงสุขภาพกาย.......แก่เฒ่า

เงินกลับไม่อยากได้......................โอบอ้อมอารี ฯ

๕. มิใช่เลือดใช่เนื้อ.......................เชื้อไข

หากมีความห่วงใย........................ไม่เว้น

โลกจึงน่าอาศัย............................สุขสู่

เอ็นดูกันและกัน;เร้น......................เล่ห์ร้ายฤทัยฉล ฯ

๖. มิหวังเพียงผลได้.......................ตอบแทน

จิตใจประเสริฐแสน........................เปี่ยมล้น

น้ำใจไม่ขาดแคลน........................เอ่ออิ่ม

ยลเยี่ยมเทียมเทพท้น....................โปรดหล้าศรัทธาใส ฯ

๕ มีนาคม ๒๕๕๗