คุณค่าน้อยกว่าแมลง : โคลงสี่สุภาพ
๑. แลตะวันล่วงพ้น..................ขอบ นภา
ใบ(ไม้)ใหม่ในพนา.................ผลิแย้ม
คาบจักจั่นลอกคา...................คบ(ต้น)พอก
ชีวิตใหม่เริ่มแต้ม....................แต่งร้องบรรเลง
ฯ
๒. เป็นบทเพลงกล่อมให้...........คิมหันต์
เสมือนสิ่งอัศจรรย์...................เอ่อท้น
สิบกว่าปีชีวัน(ตัวอ่อนจักจั่น)......ซ่อนแอบ
แทบไม่เห็น(สิ่ง)ใดพ้น.............เพียงพื้นพสุธา
ฯ
๓. จักจั่น(โผล่)มาเพื่อพ้อง........ผสมพันธุ์
ก่อนที่คราคิมหันต์...................สุดสิ้น
ปัจฉิมแห่งชีวัน.......................บรรจบ
ลบเลือนการรนดิ้น...................ด้วยซากสังขาร
ฯ
๔. ชาติมนุษย์แตกต่างล้วน........เหล่าแมลง
หากแต่ยังสำแดง....................ส่วนคล้าย
(บางคน)ฝักใฝ่ผสมพันธุ์แฝง....วิกฤติ
ชีวิตต่ำตกร้าย........................ถึงสิ้นลมปราณ
ฯ
๕. (บางคน)สมองมีมิชอบใช้......ตรึกการณ์(การณ์=เหตุ,เค้า,มูล)
ทรงแต่สัญชาตญาณ................เชิดหน้า
ทำตนเยี่ยงเดรัจฉาน.................สัตว์ป่า
กรำแต่ราคะกล้า.......................มืดหน้าตานัว
ฯ
๖. เมามัวฝักใฝ่(เรื่อง)ไร้.............ประโยชน์
ทำแต่กรรมเป็นโทษ..................แผ่กว้าง
นิสัยสันดานโฉด.......................ฉลชั่ว
หัวคิดสามานย์สร้าง...................เสาะเว้นศีลหวัง
ฯ
๗. ประเมินคุณค่าน้อย.................กว่าแมลง
ผลาญทรัพยากรแปลง................เปลี่ยนย้าย
ประดุจกาฝากแฝง.....................เป็นอยู่
ตกสู่ทุคติท้าย...........................หลังไร้ชีวา ฯ
๑๖ มีนาคม
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น