เป็นตัวของตัวเอง : โคลงสี่สุภาพ
๑. คนเกิดมาผิวคล้ำ.................ทำไม ?
เพียรเปลี่ยนเป็นขาวไป............ไขว่คว้า
คำโฆษณาล่อใจ.....................หลงเชื่อ
เป็นเหยื่อของสินค้า.................หลอกให้เสียเงิน
ฯ
๒. เราโง่จงอย่าโอ้...................อวดฉลาด
ทำท่าปานเป็นปราชญ์..............รอบรู้
สำแดงตนเก่งกาจ...................เกินจริง
ชวนสมเพชแก่ผู้.....................สบพ้องพานเห็น
ฯ
๓
เห็นช้างขี้อย่าขี้...................ตามเฮย
คำปุราณท่านเปรย...................เปรียบไว้
คนรวยร่ำทำเคย......................จับจ่าย
คนจนรนเลียนไซร้...................เดือดร้อนลำเค็ญ
ฯ
๔. ชอบอะไรใยจักต้อง..............ตามเขา
ความชอบของคนเรา................หลากล้วน
ความถนัด-ทักษะ-เชาว์
ฯลฯ......แตกต่าง
ขีดจำกัดชัดถ้วน......................เฉกเชื้อพงศ์พันธุ์
ฯ
๕. ทำเท่าที่ทำได้.....................อย่าเกรง
เป็นตัวของตัวเอง.....................ดีแล้ว
ทำเกินตัวกระเตง.....................ตกต่ำ
ฝืนใจไม่คลาดแคล้ว.................สุขไร้ฤทัยขม
ฯ
๖. หากเป็นคนชั่วช้า..................สาไถย
พฤติกรรมทรามนิสัย.................เร่งแก้
ยิ่งนานยิ่งผ่านไป.....................สมสั่ง
ก่อสันดานมานแล้....................เกินกล้ำทรามสนอง
ฯ
๗.
สิ่งใดดูชั่วไร้........................ช่างมัน
แต่สิ่งที่สำคัญ.........................อย่าข้าม
ปรับปรุงไม่ดึงดัน.....................ดั่งโง่
คนดีมิครั่นคร้าม.......................มุ่งหน้าพัฒนาตน
ฯ
๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น