มีชีวา อย่าย่อหย่อน : กลอนเจ็ด
๏ ธรรมชาติ ของความ
ไม่แน่นอน...........สร้างความ ซับซ้อน ย้อนชีวิต
บางคราว
พราวพร่ำ งามวิจิตร.................(แต่)บ่อยครั้ง ช่างวิกฤติ บิดวิกล
๏ ชีวี จึงยาก
จักคาดเดา.......................(จะ)ประสบ สุข/เศร้า เบา/หนักผล
อนาคต
สดใส ไกร ถกล.........................หรือจัก มืดมน อับจนใจ ? (ถกล=งาม)
๏ เมื่อทุก อย่างยัง
เป็นปกติ...................ไม่ยาก มีสติ ยิ้มง่ายได้
แต่เมื่อ
ปัญหา หนักหนาใจ......................จะพอ มีใคร ไม่ลำเค็ญ ?
๏ วุฒิ ภาวะ
พาฝ่าฟัน............................อุปสรรค บากบั่น ชีวันเข็ญ
ความรู้ ชูชัย
ได้อยู่เย็น............................รอดเร้น พิบัติ และพัฒนา
๏ วิบาก(กรรม) ชักพา
ชีพบทจร...............(เช่น)กำกับ ละคร ยอกย้อนคร่า
คุณธรรม
ความดี ที่ศรัทธา.......................ประดุจ ชุติมา ส่องหาทาง
๏ ความบัน เทิงใจ
ใคร่ประมาท................คือข้อ ผิดพลาด อนาถขวาง
ความโฉด
ชั่วช้า ไม่ละวาง........................มิต่าง ดั่งไฟ ไหม้ตัวเอง
๏ ความดื้อ ถือรั้น
บันดาลเขลา.................แต่ยัง ไม่เท่า การอวดเก่ง
มักกล้า
เสี่ยงภัย ไม่กริ่งเกรง.....................เภทหน อลเวง บรรเลงไป
๏ เมื่อมี ชีวา
อย่าย่อหย่อน.......................ศึกษา คำสอน ปราชญ์ป้อนไว้
สุภาษิต ติดจำ
ค้ำหัวใจ.............................เก็บไว้ เตือนตน วิมลเอย ฯ
๒๑ มกราคม
๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น