อย่าเกียจคร้าน : กลอนคติสอนใจ
๏ ครั้นลมหนาว เคล้าคละ ละอองฝน...........นภดล
หม่นหมอง เมฆครองขยาย
สุริยา มาไร้
ไม่กรีดกราย............................สัตว์ทั้งหลาย กายสั่น สะท้านทรวง
๏ รุจิรา อ่อนระเรื่อ
เจือจางจรัส...................มิบำบัด ปัดเป่า ให้หนาวล่วง
ลมรำเพย
เลยระลอก ซอกซอนปวง..............ทุกสิ่งสรรพ เมื่อจับ-จ้วง หน่วงหนาวเย็น
๏ ใส่เสื้อหนา สามารถ
อาจบรรเทา..............แต่ไม่เท่า ทำงาน ขันแข็งเข็น
เมื่อเคลื่อนไหว
กายกรุ่น อุ่นอายเป็น.............ผลได้เห็น เป็นสองเท่า เอาการงาน
๏ ดีกว่ามุด อุดอู้
อยู่ใต้ผ้า(ห่ม)....................ไม่ทำมา หากิน ชีวินผลาญ
ความเป็นคน
ไร้ค่า น่ารำคาญ.......................อยู่เพื่อลาญ ทรัพยา สิ้นอาดุร
๏ ทำงานน้อย คอยผล ตอบ(แทน)ตนมาก......มิกระดาก
ดักดาน มานสถุล
รังเกียจงาน
สำราญเล่น ไม่เป็นบุญ.................กลับเป็นทาง ล้างผลาญทุน ขุน อบาย
๏ คนเกียจคร้าน ไร้วันที่
มีความสุข................ความเกียจคร้าน บันดาลทุกข์ รุกเร่าหลาย
เลิกเกียจคร้าน
งานก่อ เสาะเลี้ยงกาย..............จึงจะคลาย หายเข็ญ เร้นกังวล
๏ หยุดทำตัว มัวเมา
เอาแต่เล่น.....................มองให้เห็น เช่นโทษ ช่างโฉดฉล
เมื่อเกิดมา
มีชีวิน (แต่)ไม่ดิ้นรน......................ย่อมคือคน ยลเขลา เบาปัญญา
๏ อย่างอมือ งอเท้า
ไม่เข้าที.......................ใช้ชีวี สร้างสุทธ์ งานอุตสาห์
ฝากเอาไว้
ให้อยู่ คู่โลกา...............................เป็นสัญญา ว่าเรา(ได้)เกิด
ประเสริฐการ ฯ
๑๙ ธันวาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น