โศกศัลย์ นั้นคือ อวิชชา : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

โศกศัลย์ นั้นคือ อวิชชา : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

๏    ................................วันนี้ เมฆฝน

ท่วมฟ้า นภดล.................สุริยน ลับหาย

ฝนริน สิ้นวัน....................สายัณห์ บั้นปลาย

ตกหลาก มากหลาย..........ส่งท้าย ทิวา

๏    ................................ฝนตก=ปกติ

ระกำ ดำริ........................มนมิ ปรารถนา

อึดอัด ขัดเคือง.................เรื่องตาก เสื้อผ้า ฯลฯ

ทุกขเภท เวทนา...............ประโยชน์ อันใด ?

๏    .................................โลกนี้ มีสัตว์

เบียดเบียน เพียรผลัด.........ตระบัด วิสัย

บีฑา ฆ่าฟัน......................สามัญ จัญไร

เอาเปรียบ ทั่วไป................อย่าได้ พรั่นพรึง

๏    ..................................เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย

สรรพสิ่ง ทั้งหลาย...............ต้องกราย ไปถึง

เป็นความ ปกติ...................แม้มิ ควรพึง

จงอย่า คะนึง.....................เครียดขึ้ง ดึงดัน

๏    ...................................สงบ สติ

ตั้งใน สมาธิ........................ฤดี ถวัลย์

ทุกสิ่ง จริงเป็น....................เช่นโล กาธรรม์

มิเปลี่ยน แปรผัน..................โศกศัลย์=อวิชชา

๏    ...................................สัมมา ทิฏฐิ

วิโยค=ปกติ........................มิควร ทุกขา(วิโยค=การพลัดพราก)

โลกย่อม เป็นไป..................ในครอง มรรคา

เท่าทัน สัจจา......................เลิกละ อุปาทาน ฯ (อุปาทาน=การยึดมั่นถือมั่น)

๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖