อ่อนไหว : กลอนจรรโลงใจ
๏ ยะเยือก อย่างเช่น เย็นนี้............ดุษณี
สัญฌา หน้าหนาว(ดุษณี=การยอมรับ,สัญฌา=สนธยา)
ปลายฝน บนฟ้า
สกาว...................เดือนดาว เคล้าเคียง เมฆี
๏ ดวงเพ็ญ เด่นพ้น
ภูเขา..............พร่างเพรา ประเสริฐ เพริศศรี
แสงผ่อง
ส่องพื้น ปัถพี..................ทัศนีย์ ศุภระ เสาวภา (ศุภร-=บริสุทธิ์ไม่มีตำหนิ)
๏ สงบ แต่ไม่ เงียบสนิท...............ชีวิต
สัตว์ดง พงศา
ค่ำคืน
ตื่นฟื้น ขึ้นมา......................ประกอบ นานา กิจกรรม
๏ ราตรี มากมี
ผีเสื้อ.....................สัตว์เบื้อ หากิน ยามค่ำ(เบื้อ=สัตว์ป่าทั่วไป)
บ้างเพียร
เวียนมา ประจำ................ตรวจตรำ ทำความ คุ้นเคย
๏ ธรรมชาติ ของการ ใกล้ชิด..........พาสนิท
จิตเพริศ เปิดเผย
ไม่น้อย
พลอยล้ำ พล้ำเลย..............พิศเชย เลยเร้น เป็นรัก
๏ โดยเฉพาะ จิตใจ ไหวอ่อน..........เหมือนไม้
เลื้อยซอน ซบหลัก
ชิดใหม่
ให้ระทึก คึกคัก...................คอยตก หลุมรัก ปักใจ
๏ ชีวี มักมี
ปัญหา.........................เพราะกมล มารยา สาไถย
มักหลง
รักง่าย หลายใจ..................ไม่เคย คบใคร จริงจัง
๏ หากคอย คล้อยทำ ตามจิต...........ชีวิต วัฒนา
อย่าหวัง
จิตชัฏ
สัตว์ดื้อ ถือดัง.......................ต้องคุม ต้องขัง จังไร ฯ
๒๕ พฤศจิกายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น