ไม่เจ็บ : กลอนเปล่า

ไม่เจ็บ : กลอนเปล่า

๏  เด็กทารกที่เพิ่งหัดเดิน

ย่อมเผชิญกับการหกล้ม

ร้องห่มร้องไห้

อ้าแขน ร้องขอให้พ่อแม่ช่วยอุ้ม

...เป็นธรรมดา

๏  แต่พ่อแม่ที่มีปัญญา

ผู้ปรารถนาจะให้ลูกอันเป็นที่รัก

...เดินได้เอง

มีสุขภาพกายที่แข็งแรง

มีสุขภาพจิตที่เข้มแข็ง

 

๏  แทนที่จะรีบโผ 
ไปโอ๋เอาใจ

อุ้มลูกน้อยขึ้นมา

...ไม่ต้องหัดเดิน ?

๏  แต่กลับยอมแข็งใจ

มองดูอย่างห่างเหิน

พร้อมปลุกปลอบด้วยวาจาว่า...

ลูกเอ๋ย เจ้าจงอย่าร้อง...

จงกล้าแกร่ง เข้มแข็ง อดทน

พร้อมพูดดลใจให้ลูกคิดว่า

" ไม่เจ็บ ๆ "

๏  ลูกน้อยที่น้ำตาเล็ด

พลอยลืมความเจ็บ...แล้วลุกขึ้นยืน

แข็งขืนสู้เดินต่อไป...ล้ม

แล้วลุกขึ้น...เดินต่อไป

จนประสบชัย

เดินได้สำเร็จเสร็จสม

ชื่นชม ปลาบปลื้ม

...และมั่นใจในตัวเอง

๏  ฉันใดก็ฉันนั้น

ในการดำรงชีวา

จงรู้จักบากบั่น

อุตสาหะ ฟันฝ่า พยายาม

อดทนต่อความยากลำบาก

ทำให้สุดกำลังความสามารถ

จนกว่าเราจะพบกับ...ความสำเร็จ

๏  บางครั้ง บ่อยครั้ง

ที่พลั้งพลาดผิด
ปวดจิตใจจนน้ำตาเล็ด

ก็จงรู้จักคิด ปลอบจิตปลอบใจ

ว่า...ไม่เจ็บ...ไม่เจ็บ...

๏  แล้วรวบรวมกำลังใจ

กำลังสติปัญญา

ตั้งหน้าตั้งตาลุกขึ้น...สู้ต่อไป

ทำให้ได้...
ไปให้ถึงความสำเร็จ

๏  แม้จะเป็นความสำเร็จ...ตามอัตภาพ

ก็จงพึงพอใจ

เพราะเราได้ทำอย่างดีที่สุด

เท่าที่เราจะสามารถทำได้แล้ว

๏ จงมีความแน่วแน่

ที่จะแก้ไข ปรับปรุงความสามารถ

...ให้ดียิ่งขึ้นต่อไป
ชีวิตในวันข้างหน้า
จะยากลำบากน้อยลง
...น้อยลง
น้อยลงไปทุกที ฯ

๖ ตุลาคม ๒๕๕๖